Menu

រឿង៖ និរន្តរ៍អាល័យ

«ខ្ញុំនិងឯងហូបបាយជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃ និយាយគ្នាជាមួយឯង ធ្វើជាមិត្តរបស់ឯងដែរ ចុះហេតុអ្វីឯងនៅតែទាមទារចង់ការប្រពន្ធទៀត?» «ព្រោះ… ព្រោះប្រពន្ធអាចដេកជាមួយគ្នា តែល្បងមិនអាចទេ!» «អ៊ីចឹងការប្រពន្ធមិនមែនទុកដេកជាមួយទេហ្អេស?!» មុខខ្មូតឱនមុខចុះចាញ់៖ «ណ្ហើយចុះ! ចាត់ទុកថាដើម្បីទុកដេកជាមួយទៅចុះ!» មុខខ្មូតរហ័សបែរទៅចាប់ដៃរបស់គ្រាប់អង្កាំ ដាស់តឿនថា៖ «ឯងកុំស្ដាប់ល្បងលូនិយាយផ្ដេសផ្ដាស ខិតខំសន្សំប្រាក់ទៅ ប្រពន្ធប្រសើរជាងស្រីបនឆ្ងាយ មិនមែនទុកតែដេកជាមួយទេ!» កញ្ចាស់ម៉ុកអស់សំណើចផងទះស្មាមុខខ្មូតថ្នមៗផង៖ «កុំបារម្ភអី! យើងនិងលោកប្អូនលូនឹងរកគ្រប់ប្រាក់ឱ្យពួកឯងទាំងពីរដណ្ដឹងប្រពន្ធ!»
«ថ្ងៃនេះលាងស្អាតរួច ថ្ងៃបន្ទាប់ក៏កខ្វក់ទៀត ចាំបាច់ខ្មោចយ៍អីត្រូវលាងគ្រប់ពេល? ចានអ្នកណាហូបអ្នកហ្នឹងថែ ពីរថ្ងៃចាំលាងម្ដងមានទៅកើតថ្វី!» វិនស៊ីវលូមិនដែលបត់ភួយពេលក្រោកពីគេង។ គេគិតថា បត់រៀបរយពេលព្រឹករួច យប់ឡើងគង់តែរលាស់ចេញដណ្ដប់វិញ នាំតែហត់ខ្លួន នាំតែខាតពេល។ ហេតុនេះ គេមិនដែលបត់ភួយទេ តែចានវិញគេមិនហ៊ានមិនលាងឡើយ បើពុំនោះទេ កញ្ចាស់ម៉ុកនឹងយកវែកសម្លវាយសំពងក្បាលគេមិនខាន។

Meysansotheary © 2024.