ដំណើរការនៃការធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍អាចជារឿងដ៏មានឥទ្ធិពល និងផ្លាស់ប្តូរជីវិតយើង ប៉ុន្តែខ្ញុំរំឮកម្តងទៀត សូមគិតដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ ក្នុងសម័យកាលនេះ ស្នេហានឹងប្រព្រឹត្តខុសគ្នា ពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់។ ខ្លះនៅចង់បានស្មោះ ខ្លះទៀតទុកយើងត្រឹមលេងសើច។
«យប់មិញខ្ញុំយល់សប្តិឆ្កួតៗពីឌីឯង!»
«មែន? »
«មានពេលកុហកណាស់?»
«រវល់អី?»
«សួរបានន័យម៉េច?»
«សួរចង់ដឹងស្រស់ឯងប្រុងធ្វើអ្វីនៅចុងសប្តាហ៍នេះ?»
«ហៅមើលកុនហ្មែន?»
«មិនទាន់សម្រេចទេ!»
«ចឹងកុំសួរ!»
«ប្រាកដណាស់! យើងគ្មានសិទ្ធិសូម្បីសួរ!»
«ពូកែដ្រាមាម៉េះ! ងរណាស់!»
«មកពីគេដុត!»
គេឈ្មោះស្រស់គេឆាតមកអីចឹងៗអីអាចទុកថាជាការចែចង់តាមធម្មជាតិដែរទេ? មានអារម្មណ៍ថា គេយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំ ហើយសេចក្តីស្រលាញ់ នឹងការចាប់ផ្តើមភ្ជាប់ពេលវេលារបស់ខ្ញុំជាមួយគេបានក្លាយជារឿងល្អមួយ។
ខ្ញុំជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនភីហ្សាមួយ ជាអ្នកដឹកជញ្ជូន និងជួយការងារខាងក្រៅចំណែកគេវិញជាអ្នកគិតលុយ។ គេនៅរៀនផ្នែកគណនេយ្យឆ្នាំទី៣ រីឯខ្ញុំមិនទាន់ចប់ឆ្នាំទីមួយផង។ គេមានអាយុចាស់ជាងខ្ញុំ មើលពីក្រៅក៏ដឹងតែខ្ញុំមិនដែលសួរពីវ័យគេទេ ។
អារម្មណ៍វិជ្ជមានជាច្រើនដែលគេឱ្យមក បានធ្វើឱ្យគេក្លាយជាប្រធានបទនៃការរង់ចាំរបស់ខ្ញុំ។
មានយប់មួយកន្លែងធ្វើការរបស់ពួកយើង មានរៀបចំកម្មវិធីចាប់កាដូចុងឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីនោះក៏មានការច្រៀងខារ៉ាអូខេនៅផ្ទះមេ ថែមទាំងធ្វើអ្វីញ៉ាំជុំគ្នាទៀត។
ពេលនោះយប់ជ្រៅបន្តិចហើយ ខ្ញុំត្រូវបានគេពឹងឲ្យជូនគេទៅផ្ទះ ព្រោះគេថាមិនហ៊ានជិះម៉ូតូម្នាក់ឯងនោះទេ ដូច្នេះខ្ញុំក៏សុំឲ្យគេទុកម៉ូតូនៅកន្លែងធ្វើការ ហើយខ្ញុំស្ម័គ្រធ្វើជាអ្នកដឹកគេទៅ។នៅតាមផ្លូវយើង ខ្ញុំបានឱកាសនិយាយនូវអ្វីៗជាច្រើនតាមរបៀបមនុស្សយល់ចិត្តគ្នា។
«ថ្ងៃក្រោយទៅ ស្រស់ចង់រកស៊ីអ្វី?»
«មិនទាន់គិតច្បាស់ នឹកមិនឃើញ តែដឹងថា មិនធ្វើការបែបនេះរហូតដល់ចាស់ទេ!»
«ខ្ញុំចង់បើកតូបលក់កាហ្វេចល័ត!» ខ្ញុំបង្ហាញពីសុបិនសម្ងាត់របស់ខ្ញុំទៅឱ្យគេដឹង ព្រោះកន្លងមកខ្ញុំមិនងាយនិយាយទេ នូវគម្រោងការផ្សេងៗក្នុងជីវិតប្រាប់ទៅកាន់អ្នកណាម្នាក់ ព្រោះថាវាមិនចាំបាច់ឡើយ។
គេលូកដៃមកឱបចង្កេះរបស់ខ្ញុំ ធ្វើឲ្យពេញមួយយប់នោះខ្ញុំដេកមិនលក់សោះ អង្គុយ ដេក ក្រោកដើរញញឹមតែឯង។
សំដីដែលខ្ញុំចាំមិនភ្លេចគឺជាស្រស់និយាយថា៖
«បើនៅថ្ងៃណាមួយ ខ្ញុំបាត់បង់រូបសម្រស់តើឌីនឹងយល់ព្រមរៀបការជាមួយមនុស្សស្រីដែលមានរូបសម្រស់មិនស្អាតដែរឬទេ!»
គេចាស់ជាងខ្ញុំបានជាគេមិនទុកចិត្តខ្លួនគេ ។ យល់ចំណុចនេះណាស់ ព្រោះទោះណាខ្ញុំនេះក្មេងជាងស្រស់តែខ្ញុំចង់មានចិត្តទូលាយនឹងចាស់ទុំជាងគេ។ តទៅខ្ញុំចង់រស់នៅជាមេក្រួសាររបស់គេ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គេវិញថា៖
«ខ្ញុំមិនយល់ថារូបសម្រស់សំខាន់ទេស្រស់! បើសិនជាខ្ញុំយល់ថារូបសម្រស់សំខាន់ ស្រស់ប្រាកដជាគិតថាឋានៈមនុស្សប្រុសសំខាន់ដែរមិនខាន!ខ្ញុំគ្មានអ្វីទេ!»
និយាយបែបនេះហើយ គេបែរជាសរសើរខ្ញុំវិញថា៖
«តែឌីមានគំនិត! ឌីមានការគិតដូចជាអ្នកទស្សនវិជ្ជា!»
ខ្ញុំរំភើបណាស់ ចំណែកខ្ញុំវិញបានត្រឹមប្រាប់គេថា៖
« ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកទស្សនវិជ្ជាទេប៉ុន្តែខ្ញុំជាអ្នកដែលមានការលំបាកក្នុងជីវិតច្រើនឆ្អែតឆ្អន់ហើយ! ដូច្នេះខ្ញុំមានគម្រោងច្បាស់លាស់ណាស់! នៅពេលណាដែលខ្ញុំមានគ្រួសារ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យគ្រួសារខ្ញុំមានភាពកក់ក្តៅ!»
គេបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំវិញថា ៖
«ឌីជាមនុស្សប្រុសដែលស្រីៗស្វែងរកជាគូ!»
ស្រស់ក៏អះអាងថា ធ្លាប់និយាយអំពីខ្ញុំប្រាប់ម្ដាយរបស់គេផងដែរ ។
ចំណងទាក់ទងរបស់យើង កាន់តែជិតស្និទ្ធដល់គ្រប់គ្នាដែលនៅកន្លែងធ្វើការជាមួយសុទ្ធតែដឹងឮថា យើងទាំងពីរគឺជាសង្សារជាមួយគ្នា ។
ទោះយ៉ាងនេះក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងគេ មិនដែលបានធ្វើអ្វីដែលជ្រុលជ្រួសលើសពីប្រពៃណីទេ។ ក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងរៀបការជាមួយគេ នៅពេលដែលយើងមានលទ្ធភាព។ ព្រោះគោលដៅនេះ ខ្ញុំខំធ្វើការនិងខំរៀនលើសមុន ខ្ញុំគិតថាថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងសន្សំឲ្យបានមុខរបរលក់កាហ្វេតូចមួយនៅតាមដងផ្លូវដែលនឹងនាំទៅរកការអាចសន្សំលុយបន្តដើម្បីរំលោះផ្ទះ ស្នាក់នៅអចិន្ត្រៃយ៍នៅភ្នំពេញនេះជាមួយគេ តជាកូនពូនជាចៅ។
រំលងទៅបានប្រាំបីខែហើយដែលខ្ញុំនឹងគេមានទំនាក់ទំនង។ ខ្ញុំក៏បានចូលរួមលេងតុងទីននៅកន្លែងធ្វើការមានស្រស់ចូលរួមដែរ។ មួយខែៗខ្ញុំត្រូវបង់ជិតមួយរយដុល្លារចំណែកគេក៏ដូចគ្នា។ ដូច្នេះក្នុងមួយខែៗ ២នាក់យើងសន្សំបានពីររយដុល្លារអាមេរិក។ ដោយសារការសន្សំនេះហើយ ខ្ញុំមិនអាចហូបចុកបានគ្រប់គ្រាន់ទេ ថែមទាំងខិតខំធ្វើការលើសកម្លាំងលើសម៉ោងទៀត។ ទោះបីយ៉ាងណា ខ្ញុំរស់នៅដោយសប្បាយរីករាយព្រោះតែមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ចំពោះអនាគតរបស់ពួកយើង។
ទេសកាលអីថ្ងៃមួយខ្ញុំដួលសន្លប់ដោយសារតែខ្ញុំ មានសុខភាពមិនល្អ អាចប្រហែលមកពីរបបចំណីអាហាររបស់ខ្ញុំធ្លាក់ចុះ នៅក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយឬមួយក៏មកពីខ្ញុំគិតច្រើនហួស។
នៅថ្ងៃនោះគេបានមកមើលខ្ញុំនៅក្នុងគ្លីនិក ប៉ុន្តែស្អែកឡើង ដែលខ្ញុំរង់ចាំគេ ក៏មិនឃើញគេសោះ មកទៀតសោះ ។ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមកខ្ញុំបានចេញពីគ្លីនិកហើយ ម្តាយខ្ញុំមកពីស្រែនៅជាមួយថែទាំខ្ញុំនៅផ្ទះជួព ក៏ខ្ញុំចាំបាត់ៗ នៅតែមិនឃើញគេទូរស័ព្ទមកលេង ។ ខ្ញុំព្យាយាមខលចូលទៅគេច្រើនដងនៅតែមិនឃើញគេឆ្លើយតបអ្វី។
ហេតុភេទមួយមិនប្រក្រតីផ្តល់មកឱ្យខ្ញុំនូវអារម្មណ៍អន់ចិត្តមិនសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង ដូចជាមានអារម្មណ៍ថាគ្រប់យ៉ាងអាចមានបញ្ហា។
ស្រាប់តែនៅថ្ងៃចន្ទដែលខ្ញុំចូលធ្វើការជួបគេភ្លាមបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ល្ងាចនេះពេលចេញទៅផ្ទះមានរឿងសំខាន់ត្រូវជជែកគ្នា។
ខ្ញុំមិនបានគិតរហូតថា តើវាគឺជារឿងមិនល្អ ? ច្បាស់ណាស់ បើមើលតាមការបាត់ស្រមោលរបស់គេ ប៉ុន្តែមិនដឹងថាជារឿងអ្វី ! មិនដឹងថាគេបានជួបប្រទះបញ្ហាអ្វី។
ល្ងាចនោះខ្ញុំបានបន្តច្បាប់មិនទៅរៀនទេ ហើយចេញជួបគេ។ ពេលនោះហើយ គេប្រាប់ខ្ញុំថាម្ដាយគេ បានរកឃើញបងប្អូនមកពីប្រទេសអូស្ត្រាលីដែលបានបែកគ្នាទៅអស់ពែលច្រើនឆ្នាំ ។
ពួកគេមានគម្រោងចង់ឲ្យស្រស់នឹងទៅ រស់នៅឯនាយសមុទ្រដែរ។
ខ្ញុំឮហើយ គិតថា វាមិនមែនជារឿងមិនល្អឡើយ។ ខ្ញុំជួយអរជំនួសគេក្នុងសភាពជាមនុស្សស្រឡាញ់គ្នាគិតពីអនាគតគ្នា ស្រាប់តែគេប្រាប់ខ្ញុំថារឿងកន្លងមកឲ្យខ្ញុំទុកជាអតីតកាលចុះ វាមិនមែនជាការពិតទេ ពេលនេះ ជីវិតគេឈានដល់របត់ថ្មី គេមានកាតាព្វកិច្ចគ្រួសារច្រើន មិនអាចសន្យាអ្វីជាមួយខ្ញុំដូចមុនឡើយ។
គេមិនគិតថា មិនចង់ឲ្យខ្ញុំរង់ចាំ!
ឮសម្តីនេះហើយ ចិត្តខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។
យប់នោះខ្ញុំគេងយំដូចជាមនុស្សស្រី។ ខ្ញុំគិតថាបើសិនជាគេស្រលាញ់ខ្ញុំមែនដូចពាក្យពីមុនៗ ម្តេចក៏មិនទាន់បានទៅដល់ស្រុកស៊ីវិល័យផង ក៏ចាប់ផ្ដើមចង់ដោះដៃចោលខ្ញុំទៅហើយ?
តើអ្វីទៅ ដែលជាពាក្យសន្យាថា មិនប្រកាន់ឋានៈឬក៏ផលប្រយោជន៍អ្វីផ្សេងៗ?
ច្រើនខែមកហើយចាប់ពីយើងសេពគប់គ្នា ក៏មិនដែលអន់ចិត្តគ្នារឿងអ្វីសោះ នៅសុខៗគេក៏មកប្រកាសយ៉ាងដាច់អហង្ការថា យើងមិនមានអ្វីទាក់ទងគ្នាទេ ទោះបីមិត្តរួមការងារបង្អាប់ដូចមុនក៏គេងរខឹង ហើយហាមប្រាមអ្នករាល់គ្នា។
គេគេចពីខ្ញុំបាត់ៗធ្វើដូចជាអ្នកដទៃ។
ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា បើត្រឹមតែដំណឹងថា ថ្ងៃណាមួយអាចនឹងបានចេញទៅបរទេសសោះ គេមិនសមណាដាច់ចិត្តធ្វើដល់ម្លឹងដាក់ខ្ញុំ? តាមពិត គេប្រហែលជាមានអ្នកផ្សេងនៅទីនោះដែលចង់ធានាយកគេចេញទៅជាមួយ ឬមួយក៏មានអ្នក រៀបការជាមួយគេ?
ខ្ញុំចង់សួរគេខ្លាំងណាស់ដូច្នេះក្នុងនាមមនុស្សស្រលាញ់គ្នាខ្ញុំមិនអាចទប់ចិត្តមិនស្រាយចំងល់ទាំងនេះបានទេ។
យប់នោះខ្ញុំបានឆាតទៅគេ សួរថា គេមានអ្នកថ្មីហើយមែនទេ?
គេមិនឆ្លើយនឹងខ្ញុំទេ ស្អែកឡើងមកធ្វើការ ឆ្លៀតពេលនៅពីរនាក់ គេនិយាយនឹងខ្ញុំថា ឱ្យឆាតឈប់សួររបៀបដូចជាគេមានអ្វីទាក់ទងជាមួយខ្ញុំ។ តើខ្ញុំនឹងគេដែលមានសន្យាជាច្រើនជាមួយគ្នា ក្លាយមកជាគ្មានអ្វីទាក់ទងត្រឹមពេលប៉ុន្មានថ្ងៃតើខ្ញុំគ្មានបេះដូងទេឬអ្វី?
ខ្ញុំប្រាប់គេវិញថា ៖
«ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងការពិត! ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំចង់ដឹងមិនបាន? បើគ្រាន់តែមានបងប្អូននៅបរទេសហេតុអ្វីចាំបាច់បែកបាក់គ្នា? ធ្វើមើលតែខ្ញុំនឹងជាអ្នកមានកំហុស!»
គេស្រែកដាក់ខ្ញុំថា៖
«អូខេ! ឌីឯងមិនមានកំហុសទេខ្ញុំជាអ្នកខុស! ប៉ុណ្ណឹងគ្រប់គ្រាន់ឬនៅ?!»
ចាប់ពីពេលនោះមក យើងក៏មិនដែលបានឱកាសអ្វីនិយាយរកគ្នាដែរ។ បុគ្គលិកគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែដឹងថា រូបគេបានគេចមុខចេញរហូតពីខ្ញុំ ខ្ញុំជាអ្នករងរបួសស្នេហ៍។
ទោះឃើញគ្នារាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំមិនហ៊ានទៅនិយាយអ្វីជាមួយគេ ឬសូម្បីឆាតព្រោះខ្លាចគេឡូឡាឬក៏ខឹង ។
ដូចការស្មានមែន មិនយូរប៉ុន្មានគេបានលាឈប់ពីកន្លែងធ្វើការនោះ ហើយការទាក់ទងរបស់យើងត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ទាំងស្រុង។
រយៈពេលច្រើនខែណាស់ ខ្ញុំនៅតែមិនអាចភ្លេចគេបានទេនឹងមិនដែលព្រមទទួលថាយើងបែកគ្នារហូតឡើយ។ ខ្ញុំតែងព្យាយាមតាមសួរដំណឹងអំពីគេ ប៉ុន្តែវាមានតែព័ត៌មានដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់តែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះខាងគេមិនដែលចង់ដឹងអ្វីពីខ្ញុំនោះឡើយ។
ខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺម្ដងទៀត ព្រោះការហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់រហូតដល់ម្តាយខ្ញុំចង់គំរាមថា នឹងនាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅរស់នៅខេត្តវិញ។
នៅពេលខ្ញុំដេកឈឺនោះ ខ្ញុំតែងមានក្តីសង្ឃឹមតូចមួយថា យ៉ាងហោចណាស់ក្នុងនាមមនុស្សស្គាល់គ្នា គេទូរស័ព្ទមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ ប៉ុន្តែគេមិនបានធ្វើនោះទេ។
ទោះបីយ៉ាងណាក្នុងបេះដូងខ្ញុំនៅតែទន្ទេញថា ខ្ញុំនឹងរង់ចាំដល់ថ្ងៃដែលគេភ្ញាក់ខ្លួនដឹងអំពីជីវិតពិតរបស់ខ្ញុំ ថាខ្ញុំនៅតែរង់ចាំគេដូចពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយថា គេគឺជាប្រពន្ធអនាគតរបស់ខ្ញុំដូច្នេះខ្ញុំមិនផ្លាស់ប្តូរពាក្យនេះនោះទេ ។
ការរង់ចាំ នេះបានអូសបន្លាយពេលមួយឆ្នាំហើយមួយឆ្នាំទៀត។
រាល់ពេលដែលមានបុណ្យទានពិសេសម្ដងៗខ្ញុំតែងតែសម្លឹងរកមើលរូបគេនៅក្នុងហ្វេសប៊ុកហើយឆ្នាំចុងក្រោយនៃគម្រប់បីឆ្នាំដែលយើងបានបែកគ្នា ខ្ញុំលែងបានប្រូហ្វាល់របស់គេទៀត។
ខ្ញុំតាមសួរមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធខ្លះ គេនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ថាស្រស់ដូរប្រូហ្វាលដាក់ឈ្មោះផ្សេង ប៉ុន្តែនាងអាថ៌កំបាំងណាស់ កម្រផុសបំផុត។
ខ្ញុំរកតាមគេប្រាប់ នៅតែមិនឃើញនាងដដែល ប្រហែលជានាងblock ខ្ញុំចោល។ ដោយសារបែបនេះ ខ្ញុំយល់ថា បើនាងពិតជាលែងមានចិត្តចំពោះខ្ញុំមែន ហេតុអ្វីចាំបាច់Blockខ្ញុំធ្វើអ្វី?
នាងមិនធ្វើដូចធម្មតាទៅ?
នាងមានការលំបាកមែនទេ នាងនៅតែស្រលាញ់ខ្ញុំមែនទេ?
ដោយសារតែការគិតបែបនេះ ខ្ញុំនៅតែបន្តរង់ចាំនាងម្នាក់ឯង មិនដែលយកភ្នែកមើលអ្នកផ្សេងណាទាំងអស់។ រយៈពេលដែលខ្ញុំមិនមានអ្នកណា ពេលវេលារំលងទៅយូរណាស់ ខ្ញុំនៅតែគ្មានអ្នកណា!
មនុស្សម្នាក់ ដែលធ្លាប់និយាយច្បាស់លាស់ជាមួយខ្ញុំ និងដែលខ្ញុំគិតថា គេមិនលេងសើចជាមួយស្នេហាមួយនេះ មិនដែលទាំងវិលត្រឡប់មកវិញផង តើខ្ញុំមានចិត្តអីទៅផ្តើមជាថ្មីជាមួយអ្នកណានោះទៅ?
ស្រឡាញ់អ្នកដទៃផ្សេងទៀត ដូចជាFormat ចោលគ្រប់យ៉ាងហើយសារដើមឡើងវិញ ខ្ញុំគ្មាមកម្លាំងធ្វើទេ ទោះបីគ្រប់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំបំភ្លេចនាងខ្ញុំនៅតែមិនព្រម។
ខ្ញុំរស់នៅតាមរបៀបក្រៀមក្រំក្នុងនាមជាអ្នកទន្ទឹងរង់ចាំគេបែបនេះរហូតដល់គ្រប់គ្នាលែងខ្វល់ណែនាំឱ្យយោបល់ខ្ញុំទៀត។
ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានជួបអ្នកចំណូលថ្មីម្នាក់គាត់ឈ្មោះថា បងវុទ្ធី។
បងវុទ្ធីអាយុបងខ្ញុំប្រហែលជាប្រាំមួយប្រាំពីរឆ្នាំឯណោះ ប៉ុន្តែគាត់មានអាកប្បកិរិយាដូចជាយុវវ័យ រួសរាយតែងតែកំប្លុកកំប្លែងនៅកន្លែងធ្វើការ។
ទោះគាត់គឺជាមនុស្សចូលថ្មីតែ គាត់ប្រហែលជាដឹងពីទំនាក់ទំនងចាស់់របស់ខ្ញុំនិងបុគ្គលិកចាស់នៅកន្លែងនេះ ឬក៏គាត់ជជីកសួរអំពីខ្ញុំ ខ្ញុំមិនដឹងទេ ស្រាប់តែថ្ងៃមួយគាត់បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា កុំរង់ចាំអ្នកណាម្នាក់ ដែលគេមិនផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យយើង ពីព្រោះថាការរង់ចាំបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យយើងខូចជីវិតយុវវ័យមួយទាំងស្រុងតែម្ដង។
ខ្ញុំមិនដឹងថា ហេតុអ្វីគាត់មកនិយាយបែបដូច្នេះទេ។ ខ្ញុំមិនដែលមាននិស្ស័យទៅជិតស្និទអ្វីជាមួយគាត់ទាល់តែសោះតាមរបៀបមនុស្សកំពុងខូចចិត្តដូចខ្ញុំ។
ខ្ញុំលួចគិតក្នុងចិត្តថា តើគាត់អាចជាមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ? គាត់តាមស្រឡាញ់ខ្ញុំឬមួយក៏មានបំណងអ្វី?
ក្រោយមក ខ្ញុំក៏ដឹងថា គាត់តាមស្រឡាញ់ស្រីធម្មតាទេ។ គាត់មានសង្សារស្អាតៗ ហើយដូរដៃគូច្រើន។
ហេតុអ្វីបានគាត់ចេះនិយាយស្ដីធ្វើមើលតែមនុស្សចិត្តស្មោះបែរជាមានចរិតព្រាន?
ថ្ងៃមួយ ពេលវេលាស្ងប់ស្ងាត់នៅតែពីរនាក់គាត់ ខ្ញុំដាច់ចិត្តសួរគាត់ថា បងតើហេតុអ្វីបានជាបងមានសង្សារច្រើន?
«ពីព្រោះបងធ្លាប់រង់ចាំគេដូចឯងដែរ!»
ខ្ញុំធ្លាក់ថ្លើមក្ឌុកពេលឮគាត់តបមកបែបនេះ។
ខ្ញុំធ្លាប់គិតថា ប្រហែលជាគាត់លួចស្រឡាញ់ខ្ញុំឬក៏គាត់មានប្អូនស្រីចង់លើកឲ្យខ្ញុំ ប៉ុន្តែតាមពិតខ្ញុំបានធ្វើគាត់នឹកឃើញដល់ស្នេហ៍អតីតសោះ?
គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំច្រើនទៀតថា គាត់ធ្លាប់រង់ចាំមនុស្សម្នាក់រហូតដល់ដប់ពីរឆ្នាំ ដោយសារតែពាក្យមួយម៉ាត់គត់គេសរសើរគាត់ថា«មនុស្សល្អដូចគាត់ ពិបាករកណាស់!» ពាក្យនេះគាត់សរសេរជាប់នឹងជញ្ជាំងក្នុងបន្ទប់គេងរបស់គាត់ រហូតដល់គាត់ឆ្លាក់មកលើដើមដៃរបស់គាត់ថែមទៀតកុំឱ្យភ្លេចការជឿ«ដ៏ឆោតល្ងង់»ក្នុងជីវិតយុវវ័យរបស់គាត់។
បងវុទ្ធីបានបង្ហាញឱ្យខ្ញុំមើល។
គាត់ប្រាប់ខ្ញុំមួយៗថា៖
« ព្រោះតែពាក្យពីរឬបីម៉ាត់ដែលមនុស្សស្រី គេប្រហែលជាបានភ្លេចវាបាត់ទៅហើយ បងបែរជារង់ចាំវាទន្ទេញវារហូតបានដល់១២ឆ្នាំ ឯងគិតមើល៍ទៅឌី! ពេលគេត្រឡប់មកពីកូរ៉េវិញគេមានកូនបីនាក់ទៅហើយ! គេជួបយើងធ្វើដូចជាគ្មានអ្វីធ្លាប់កើតឡើង សូម្បីតែអៀនឬSad ឬគេចវេសពីបង ! គេធ្វើដូចធម្មតា ដូចជាយើងមិនដែលស្គាល់គ្នាឬក៏មិនដែលសូម្បីតែ បានសន្យាអ្វីនឹងគ្នាកុំថាឡើយដល់ប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណគ្នា! បងជឿថា បើសិនជាគេឈប់ស្រឡាញ់យើង គឺគេឈប់ហើយ ទោះខាងយើងព្យាយាមស្មោះរង់ចាំពាក្យសន្យាចាស់ៗរបស់គេដែលគេខ្លួនឯងក៏គេមិនទាំងចាំផង ហេតុអ្វីយើងនៅទន្ទឹងរង់ចាំវា?»
មិនដឹងថា គាត់ចង់និយាយសំដៅមកខ្ញុំ ឬអតីតកាលរបស់ខ្លួនកន្លងទៅទេ គាត់ហាក់ចង់ប្រាប់ថា ខាងស្រីគឺចង់បញ្ជាក់ច្បាស់លាស់កុំឲ្យរង់ចាំ ចំណែកយើងនៅតែជារក្សាចិត្តរង់ចាំគេទៀតបានន័យថាយើងកំពុងតែដុតពេលវេលារបស់យើងចោល។
ចាកចេញពីបងវុទ្ធីយប់នោះ ខ្ញុំពិបាកចិត្តខ្លាំង ចេះហូបប៊ីយែរដល់ក្អួតចង្អោរម្នាក់ឯងនៅក្នុងបន្ទប់ជួល។
ភ្លេចប្រាប់ថា ខ្ញុំមានប្អូនប្រុសពីរនាក់ទៀតឡើងមករៀននៅភ្នំពេញស្នាក់នៅជាមួយ ម្នាក់ជាប្អូនបង្កើត ម្នាក់ជាប្អូនជីដូនមួយ នៅបន្ទប់ជួលជាមួយគ្នា។
ពីរនាក់នេះក៏ធ្វើការនៅហាងកាហ្វេទំនើបមួយដែរពេលថ្ងៃៗ។
ពួកខ្ញុំតែងតែគិតថាថ្ងៃណាមួយបីនាក់ខ្ញុំសន្សំលុយបាននិងមានតូបលក់កាហ្វេផ្ទាល់ខ្លួនឯងលក់ប្របមាត់ផ្លូវក្បែរសាលាលែងធ្វើការជាបុគ្គលិកទៀត។
ថ្ងៃនោះខ្ញុំស្រវឹងខ្លាំងពេក ខ្ញុំបានស្រែកឡូឡាប្រាប់ប្អូនៗខ្ញុំថា ៖
«ពួកឯងឈប់ស្រឡាញ់ស្រីណាដែលមានសម្ដីល្អៗទៅ ព្រោះបានត្រឹមតែសម្ដី ធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់! គេមិនដែលដឹងថា គេកំពុងនិយាយអ្វីផងមើលទៅ!»
ព្រឹកឡើង លុបមុខស្វាងបានបន្តិច ប្អូនខ្ញុំ ម្នាក់ដាច់ចិត្តនិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ៖
«បងឌី! តាមពិតខ្ញុំដឹងរឿងពួកបងឯងជាមួយមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលឈ្មោះស្រស់នោះហើយ! គេសុទ្ធតែអួតថា គេនឹងទៅអូស្ត្រាលីនោះតាមពិតគេគ្មានទៅណាទេ គេនៅក្បែររបងសាលាជិតកន្លែងខ្ញុំលក់កាហ្វេ! គេមានបើកហាងកាហ្វេតូចមួយជាមួយមនុស្សប្រុសម្នាក់រូបរាងអន់ជាងបងឯងផង!»
ខ្ញុំមិនជឿទេ ក៏ទាមទារឱ្យប្អូនដឹកម៉ូតូជូនទៅលបមើល។ ខ្ញុំសម្លឹងឃើញពីចម្ងាយរហូតដល់អស់ចិត្តអស់ចង់ទម្រាំឃើញប្រុសម្នាក់ដឹកក្មេងប្រុសតូចម្នាក់មកផង។
ពេលនោះហើយប្អូនខ្ញុំប្រាប់ថា ស្រស់នោះបានរៀបការជាមួយបុរសនោះទៅហើយ។ គេនោះមិនមែនមកពីអូស្ដ្រាលីអ្វីទាំងអស់គឺ គេបើកតូបលក់កាហ្វេពីរនាក់នាងចិញ្ចឹមជីវិត។
នេះគឺជាសុបិនដែលខ្ញុំបានកសាងជាមួយនាងកាលពីបីបួនឆ្នាំមុន ទីបំផុតនាងបានសម្រេចធ្វើជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងទៅវិញ?
ហេតុអ្វីបានជានាងបំភ្លេចនូវអ្វីៗដែលយើងបាននិយាយជាមួយគ្នា ឬមួយថាសេចក្ដីស្នេហារបស់យើងលែងមានទៀតតែនាងនៅប្រើសុបិនខ្ញុំជាមួយប្រុសផ្សេងនៅឡើយ ?
គ្មានអ្នកណាចេញមុខជួយពន្យល់រឿងដ៏ឈឺចាប់នេះបានទេ។
ស្អែកឡើងខ្ញុំបានទៅហូបអីពីរនាក់ជាមួយបងវុទ្ធីព្រោះឃើញខ្ញុំស្រពោនពេកគាត់ក៏បបួលខ្ញុំចេញទៅញ៉ាំបៀរជាមួយគ្នា ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនឹងញ៉ាំម្ដងទៀតចុះ។
ពេលបានស្រវឹងស្រឿងៗ ខ្ញុំបាននិយាយរឿងទាំងអស់ ពីដើមដល់ចុងប្រាប់គាត់សូម្បីតែរឿងអតីតសង្សារខ្ញុំមានប្តីដែលគេលាក់នឹងខ្ញុំ មិនហៅខ្ញុំទៅញ៉ាំ ការ ថែមទាំងលួចធ្វើលើសុបិនដែលយើងធ្លាប់សន្យាជាមួយគ្នា ។
បងវុទ្ធីហួសចិត្ត គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានអតីតកាល។
«គេបានទុករឿងដែលមានមកជាមួយយើងទៅក្នុងអតីតកាលទៅហើយ!ចំណែកយើងនៅតែសង្ឃឹមថានឹងមានគេនៅក្នុងអនាគតទៅវិញ នេះគឺជាការសង្ឃឹមមួយដែលមិនអាចលេចរូបរាងទេ វាបានត្រឹមតែបង្កការឈឺចាប់ដល់យើងម្នាក់ឯង!»
គាត់ប្រាប់ទៀតថា សំណាងហើយដែលខ្ញុំនេះស្លូត មិនចង់រករឿងចាញ់ឈ្នះ បើពុំនោះទេ ប្រសិនបើខ្ញុំទៅរករឿងឬមួយក៏បង្កបញ្ហាអ្វីមួយ ការឈឺចាប់នោះនិងរាលដាលឆេះរហូតដល់មនុស្សពីរ ឬក៏បីនាក់តែម្តង។
ឥឡូវនេះខ្ញុំលែងរង់ចាំគេហើយ គេមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទៀតនោះទេ។
ខ្ញុំមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំទោះបីវាឈឺចាប់ងំច្រើនឆ្នាំតែខ្ញុំហ៊ាន ក្នុងការទទួលយកនូវអតីតកាលនេះដោយមិនស្តាយក្រោយ ក្នុងនាមមនុស្សស្មោះម្នាក់។
គ្រប់គ្នាមានជម្រើស! ទោះស្រស់និយាយកុហកឬស្មោះ នាងគិតថា រូបខ្ញុំមានតម្លៃ ឬគ្មានតម្លៃសម្រាប់គេក៏ខ្ញុំមិនខឹង។ ខ្ញុំនៅតែមានតម្លៃសម្រាប់ខ្ញុំខ្លួនឯង ខ្ញុំរៀនបានច្រើនណាស់ពីល្ខោនជីវិតនេះ។ ស្នេហាអាចបង្កើតតែពិបាកថែរក្សា តែស្នេហាមិនមែនអាចបង្ខំបានទេ។ ក្នុងនាមជាមនុស្ស ខ្ញុំបានធ្វើល្អរួចហើយ ពេលឃើញគេបានសុខខ្ញុំក៏អស់ចិត្តដែរ។
ខ្ញុំមិនរង់ចាំអ្នកណាទៀតទេ!
បេះដូងនេះមិនមែនថាមិនដំណើរការទៀតឡើយគ្រាន់តែវាមិនទាន់ដល់ពេល។ ការរង់ចាំស្នេហាចាស់តាមពិតក៏វាមិនខាតបង់អ្វីដែរ វាមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើងក្នុងសាកល្បងសេចក្តីជំនឿ អនុវត្តការអត់ធ្មត់ បង្វឹកការទទួលយកភាពពិតនៃជីវិត ហើយជឿថាអ្វីៗមានពេលវេលារបស់វា កុំបង្ខំពេក នៅពេលវាមកដល់ វានឹងមកដល់មិនខាន។
អរគុណដែលអានរឿងរបស់ខ្ញុំ!
