អ្នកនិពន្ធល្អ ខុសពីអ្នកនិពន្ធដែលមានគេអានច្រើន។
សៀវភៅឬសំណេរខ្លះមិនជាល្អទេ ប៉ុន្តែទាក់ទាក់អ្នកអានបានច្រើន ដូចគ្នានឹងភាពផ្អែមល្ហែមក្រអូបនៃស្ករគ្រាប់ ឬការ៉េម ឬ Fast Food ដែរ យើងដឹងថាមិនល្អ តែយើងលួចញាំ ហើយនៅតែលក់ដាច់។
ប្រលោមលោកក៏ដូចគ្នា អ្នកខ្លះចូលចិត្តសរសេររឿងដែលរបៀបមិនផ្ដល់សុខុមាលភាពល្អ តែផ្ដល់ភាពរីករាយងាយលង់ចិត្ត ។ អ្នកខ្លះគិតអំពីអនាគតនៃអ្នកអាន បានជាខំបង្កប់ការប្រដែប្រដៅក្នុងសំណេរ តែអ្នកខ្លះក៏សរសេរដើម្បីឲ្យអ្នកទិញត្រូវចិត្តព្រមទិញ ដូចជារឿងបែបមានការឈ្នានីស ខឹងស្អប់ ប្រចណ្ឌ ហិង្សា សងសឹក ស្រើបស្រាល។ លោកស្រីពន្យល់ថា ទោះយ៉ាងណា អ្នកអានទាំងអស់ នៅតែបង្កប់គំនិតកោតគោរពនឹងឲ្យតម្លៃលើអ្នកនិពន្ធដ៏ល្អម្នាក់ ពោលគឺអ្នកនិពន្ធដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកអានរបស់ពួកគេ។
នៅក្នុងថ្ងៃនេះយើងជួបគ្នាខ្ញុំសុំបង្ហាញគំនិតខ្លះៗ សម្រាប់គ្នាយើង រកមើលឬបង្កើតឡើងសន្សឹមៗ ប្រសិនមានបំណងចង់ក្លាយជាអ្នកសរសេរអាជីព៖
១ គិតអំពីប្រភេទនៃការសរសេរដែលត្រូវនឹងយើង
ការសរសេរ មានច្រើនប្រភេទផ្សេងៗគ្នា មិនបាច់ចេះទាំងអស់ក៏អាចជាអ្នកនិពន្ធម្នាក់បានដែរ។ ឧទាហរណ៍ ការសរសេរជាអត្ថបទខ្លីៗ ដែលរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ឬផ្ដល់ការវិភាគ និងយោបល់លើបញ្ហាឬរឿងប្រធានបទអ្វីជាក់លាក់មួយ។ អត្ថបទអាចត្រូវបានបោះពុម្ព ឬផ្សាយចេញនៅនឹងកន្លែងណាមួយ ជាចំណុចចាប់ផ្ដើមដ៏ល្អសម្រាប់អ្នកនិពន្ធថ្មីៗ។ យើងឃើញមានមនុស្សជាច្រើនហើយបានជោគជ័យបង្កើតនាមឬនាមប៉ាកាឡើងតាមវិធីទាំងនេះនៅលើបណ្ដាញសង្គម។
មួយទៀតដូចជាការសរសេរប្លក់៖ ប្លក់មានលក្ខណៈពិសេស ដែលអាចស្រដៀងទៅនឹងការសរសេរអត្ថបទដែរ ទោះបីជាទម្រង់ប្លក់ជាទូទៅអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកសរសេរប្លុក មិនបាច់ជាផ្លូវការ សណ្ដាប់ធ្នាប់ក្បួនវគ្គអ្វី និងអាចសង្ខេបៗជាងអ្នកនិពន្ធធម្មតាក៏ដោយ ក៏ពួកគេមានឈ្មោះថាអ្នកនិពន្ធដែរ។ មានទំរង់ផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន ដែលយើងអាចរកអ្នកអានប្រចាំរបស់យើងបាន តាមរយៈការផ្សាយលើ Tumblr និង Word Press ។ល។
ការសរសេរកំណាព្យ ក៏ជាមធ្យោបាយដ៏ល្អ សម្រាប់អ្នកនិពន្ធថ្មី ដែលអាចជំរុញអារម្មណ៍ អ្នកអានណា ដែលចូលចិត្តស្វែងយល់ពីទម្រង់ដែលមានភាពពីរោះពិសា ច្នៃប្រឌិតខុសពីការសរសេរផ្សេងៗ។
ការសរសេររឿងខ្លីៗ ឬប្រលោមលោកខ្លីៗ ផ្ដល់ឲ្យអ្នកនិពន្ធថ្មីនូវទម្រង់ងាយៗ និងមានលទ្ធផលល្អ ដើម្បីប្រើជាចំណុចចាប់ផ្តើមទាក់ចិត្តខ្លួនឯង មិននឿយណាយនិងចាប់ចិត្តសរសេរច្រើនឡើងៗ ដោយសារតែរឿងខ្លីៗមានចំនួនពាក្យទាប និងតិច និងសាមញ្ញជាងប្រលោមលោកប្រពៃណីវែងៗ និងជាកន្លែងដ៏ល្អដើម្បីចាប់ផ្តើមរៀនពីគោលការណ៍ នៃការសរសេររឿងប្រឌិតតាមគំនិតមានសឹរីភាពពេញលេញ។
ចុងក្រោយគឺប្រលោមលោកខ្នាតវែងៗ។ ប្រលោមលោកវែង មិនមែនមកពីចំនួនទំព័រទេ គឺជាសមត្ថភាពនៃការបង្កើតតួអង្គគោល ឬក្រុមគោលមួយដែលតស៊ូជាមួយបញ្ហាមួយហើយមួយទៀតជាសេរីបន្តគ្នា ហើយមានចំណុចប្រទាក់មិនឱ្យអ្នកអានធុញបោះបង់ចោល។
២ បង្កើនសក្ដានុពលផ្ទាល់ខ្លួន
ក្នុងនាមជាអ្នកនិពន្ធ ត្រូវមានចំណេះមូលដ្ឋានគ្រឹះ ផ្នែកណាមួយដែលយើងនឹងចាប់យក។ ត្រូវយល់ថា ប្រលោមលោកផ្តល់ឲ្យយើងនូវចន្លោះនិងប្រវែង ក្នុងសេរីភាពសម្រេចដោយអ្នកនិពន្ធ ការបង្កើតតួអង្គ ស្មុគស្មាញឬគ្រោងសាច់រឿងងាយៗ គឺអាចបង្កើតឡើងតាមចិត្តយើង គ្មានអ្នកណាអាចបន្ទោសយើងពីរបៀបផ្តើមឬបញ្ចប់នោះឡើយ ដរាបណាគេចង់អានបន្ត គឺយើងជោគជ័យ។ ចំណែកការសរសេរអត្ថបទវិភាគ ជួនកាលយើងត្រូវមើលថា តើយើងវិភាគដូចអ្នកណាខ្លះ ហើយស្រដៀងគេឬមានគំនិតបន្ថែមឬខុសពីគេទាំងស្រុង ។ គំនិតដដែលៗដែលត្រូវបានកោតសរសើរម្តងរួចមកហើយ ភាគច្រើនមិនបានផលសារជាថ្មីនោះឡើយ។ តោងរកគំនិតថ្មីជានិច្ច។
៣ ប្រធានបទឬគម្រោងគំនិតរឿង
មានវិធីផ្សេងៗគ្នា ក្នុងការសម្រេចថា គួរសរសេរអំពីអ្វី។ ប្រធានបទរបស់អ្នកនិពន្ធ អាស្រ័យលើទម្រង់នៃប្រភេទសំណេរ។ ការសរសេរដែលយើងបានជ្រើសរើសជាវិធីផ្សេងគ្នាដើម្បីបង្កើតប្រធានបទនិងទំហំ ខ្នាតសម្រាប់ការសរសេរ ទាហរណ៍៖ សាច់រឿង៖
ក អាចចាប់ផ្តើមជាមួយសាច់រឿងគួរឲ្យទាក់ទាញ ដោយត្រូវគិតអំពីអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យអ្នកអានចាប់អារម្មណ៍។
ខ អាចជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងនាមជាអនុស្សាវរីយ៍ពិត ផ្តល់ឲ្យអ្នកអាននូវចំណីអារម្មណ៍បង្កប់នូវទស្សនៈជីវិតជាក់លាក់និងមានតម្លៃ។ គិតអំពីបណ្តាអនុស្សាវរីយ៍ដែលជម្រុញទឹកចិត្ត ជាពិសេសដូចជា ការតស៊ូ ជិះកង់ទៅរៀន ការតស៊ូជាមួយមនុស្សអាក្រក់ ឬពិការភាព។ល។ ផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់អ្នកនិពន្ធ ឬអ្នកណាម្នាក់យើងបានជួបនិយាយសម្ភាសន៍។
គ បញ្ហារមាស់រសើប។ ការគិតអំពីបញ្ហាដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និងបែកបាក់នៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន ក៏អាចជាវិធីដ៏ល្អមួយ ដើម្បីរកឲ្យឃើញនូវបំណែកដែលមិនមែនជារឿងប្រឌិត (រឿងអប់រំ)។ មិនថាអ្នកនិពន្ធថ្មីបែបណា អ្នកខ្លះអាចចាប់ផ្តើមយ៉ាងល្អជាមួយប្រភេទរឿងសង្គមពិត ដែលមានការស្រាវជ្រាវច្បាស់លាស់។
កុំគិតថា យើងទើបតែចាប់ផ្តើមក្នុងអាជីពនិពន្ធគួរសរសេរបំភ្លៃៗ បន្លំៗ សិន ត្រូវគិតថា ចាប់ពីពេលលើកប៊ិចនេះឡើង ២០ឆ្នាំទៀតសៀវភៅដំបូងនេះ នឹងក្លាយជាវត្ថុមានតម្លៃសម្រាប់អ្នកដែលទើបនឹងកើតឡើងមកក្រោយៗ ហើយគេចង់សិក្សាអំពីជំនាន់របស់យើង។
៤ វិធីសាស្ត្រដែលអ្នកនិពន្ធគួរចាប់យក
ការក្លាយជាអ្នកនិពន្ធល្អ គឺជាការខិតខំអស់មួយជីវិត។ កុំសង្ឃឹមថា យើងនឹងស្ទាត់ជំនាញក្នុងរយៈពេលត្រឹមពីរបីសប្តាហ៍ឬត្រឹមមានអ្នក Like យើងរាបសែនលើហ្វេសប៊ុក។ អ្នកដែលមិនមែនអ្នកនិពន្ធក៏អាចទទួលបាន Like ច្រើនដែរ ឲ្យតែគេធ្វើត្រូវនឹងលក្ខខ័ណ្ឌបណ្តាញសង្គម តែអ្នកនិពន្ធម្នាក់មិនចាំបាច់នោះទេ (កុំខ្មាស់អៀន ទោះពេលនេះយើងផ្តើមដោយមានអ្នកស្គាល់តិចយ៉ាងណា ក្លាហានចាប់ផ្តើមបង្កើតបណ្តាញឡើង) ហើយគួរតែមានរឿងផ្ទាល់ដែលសរសេរចេញពីការខិតខំ។ ធម្មតាពេលអ្នកអានបានអានគេនឹងភ្ញាក់ផ្អើល មិនត្រឹមសាច់រឿងទេ តែគេគិតពីភាពខុសគ្នារបស់អ្នកនិពន្ធពីម្ង៉ៃនោះ នឹងថ្ងៃនេះ។ ត្រូវនិយាយថា ការកែលម្អសមត្ថភាពយើង លើការសរសេរ សំខាន់ជាងការចំណាយពេលទៅស៊ីអារម្មណ៍នៅលើបណ្តាញ។
អ្វីដែលសំខាន់បំផុត ដែលអ្នកនិពន្ធគួរធ្វើ គឺអាន។ មិនដែលមានទេ អ្នកនិពន្ធដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ ដែលមិនមែនជាអ្នកចូលចិត្តអាន។ ការអានស្នាដៃអ្នកនិពន្ធផ្សេងទៀត អាចជួយរកឃើញវិធីសាស្រ្តសរសេរថ្មីៗ និងបង្ហាញយើងពីប្រភេទផ្សេងៗគ្នា នៃគំនិតដែលនឹងធ្វើឲ្យការសរសេរកាន់តែខុសប្លែក ឬប្រសើរឡើង ថែមទាំងវាអាចជួយបំផុសគំនិតយើង។
៥ ប្តេជ្ញាចិត្តជាប្រចាំ
ក្នុងនាមជាអ្នកនិពន្ធថ្មីថ្មោង ការបាក់ទឹកចិត្ត មិនគួរឲ្យភ័យខ្លាច ដូចជាក្នុងចំណោមអ្នកនិពន្ធជើងចាស់ឡើយ។ ផ្នែកសំខាន់បំផុតមួយនៃការអភិវឌ្ឍន៍ជំនាញសរសេរ គឺគ្រាន់តែប្តេជ្ញាចិត្ត ក្នុងការសរសេរប្រចាំថ្ងៃព្រមទាំង បង្កើតទម្លាប់ឲ្យតម្លៃអ្នកនិពន្ធមុនៗយើង។ ត្បិតតែគាត់មិនបានសរសេរ ដូចជំនាន់យើង តែគួរធៀបសា្នដៃពួកគាត់ទៅនឹងជំនាន់ដែលគាត់រស់នៅ កង្វះខាតព័ត៌មាន និងកង្វះសេរីភាព ទាំងនយោបាយ ទាំងសេដ្ឋកិច្ច ខ្វះឯកសារ គ្មានអ៊ីនធើណេត តើគាត់ប្រឈមលំបាកជាងយើងកម្រិតណា? កំណត់ការយល់ និងរៀនឲ្យតម្លៃ លើអ្នកមានបទពិសោធន៍មកពីគ្រប់ជំនាន់ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះបង្កើតបាននូវឥរិយាបថវិជ្ជមានក្នុងនាមអ្នកនិពន្ធម្នាក់ ។ ឥរិយាបថនេះ មិនដែលលាក់បាំងជិតឡើយ ព្រោះថា ស្នាដៃរបស់យើងនឹងផ្សព្វផ្សាយអំពីឥរិយាបថរបស់យើង ទៅក្នុងសន្តានចិត្តមិត្តអ្នកអាន ដោយមិនចាំបាច់បញ្ចេញវាចា៕
អរបអរសាទរ! ប្រឹងឡើងណា៎!
