ធម្មតាប្រភេទរឿង Dark Romanticism គឺជាប្រភេទនិទានមនោសញ្ចេតនា ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីចំណាប់អារម្មណ៍ក្តៅគគុក និងការប៉ះពាល់ស្និទ្ធស្នាល ឈុតឆាកស្នេហាជ្រាលជ្រៅ ឆក់កណ្តៀត បង្ខិបង្ខំ និងដ៏ពេញនិយមក្នុងសម័យកាលនេះ។
ជាមួយនឹងភាពមិនសមហេតុផលឧទាហរណ៍ អ្នកមាននិងអ្នកក្រ អារក្ស ឬបិសាចចចកនិងមនុស្ស ស្តេចនិងទាសករ មនុស្សមានអំណាចនិងសត្រូវខ្លួន។ល។
ជារឿយៗ រឿងប្រភេទនេះ មានការប្រឌិតរួមជាមួយហេតុផលពិត សមរម្យផងទើបគេអានទៅពិរោះ តែអ្នកខ្លះក៏សរសេរ Dark Romanceដោយផ្តោតតែលើការបំពានរាងកាយរួមភេទ ដោយមិនចេះបញ្ចូលហេតុផលពិតធ្វើឱ្យក្លាយជារឿងកខ្វក់ និងអនាចារ្យជាជាងជាចលនារ៉ូមែនទិកដ៏កក់ក្តៅរីករាយ។
ចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមសតវត្សទី 18 មកប្រលោមលោកប្រភេទ Dark Romanticism រីកចម្រើនឡើងនៅអឺរ៉ុបនិងអាមេរិក ដោយផ្តោតលើការធ្លាក់ខ្លួនរបស់មនុស្សណាម្នាក់ក្នុងដៃគូស្នេហ៍គេ ដែលដាក់ទណ្ឌកម្ម បិទសេរីភាព ក៏ដូចជាការងឥទ្ធិពលផ្លូវចិត្តជាមុនសិន មុនគេអាចទទួលបានស្នេហា។
ចំណែកក្រោយៗមកមានអ្នកច្រលំពីអត្ថន័យនៃរឿងប្រភេទនេះ ក៏ បង្កើតជាតួអក្សរបេបចាប់រំលោភគ្មានសិលធម៌ រវាងពុកនិងកូន ពូនិងក្មួយ គ្រូនិងសិស្ស តានិងចៅ អ្នកជិតខាង។ល។ដែលមិនមានអ្វីមួយជាមនោសញ្ចេតនាតែវាជាឧក្រិដ្ឋកម្ម និង គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម។
មកដឹងចំណុចខ្លាំងមួយចំនួនក្នុង Dark Romance របស់ Lori Handeland ។
១ សន្ទនាលក្ខណៈរស់រវើក
ខុសពីអ្នកនិពន្ធ Dark Romance ស្ទើរៗដែលនិយមតែចេញមកចាប់គ្នារំលោភនិងជេរគ្នាកប់ៗអសុរស ស្វាមីចចករបស់ Lori Handeland ពណ៌នាពីភាពគួរឱ្យស្រលាញ់នៃតួអង្គឯក PHD, Will និងនាង ជាស៊ីកា ប៉ូលីសឯការបស់យើងយ៉ាងល្អ។ ការសន្ទនារវាងពួកគេមានសន្ទុះឡើងខ្លាំងជាលំដាប់រហូតអ្នកអានដេកនឹកពួកគេបាន។
កំប៉ុងខ្ញុំរបូតពីដៃពេលឃើញគេតែគេរហ័សណាស់ចាប់វាបានហើយងើយមើលមកលើ
……«ទម្លាប់ដើរតែបោះកំប៉ុងដាក់គេរាល់គ្នាអ៊ីចឹង ឬក៏ស៊ីញ៉ូខ្ញុំ?»
«Will?»
ខ្ញុំហៅឈ្មោះគេដែលទន្ទេញនឹកពេញបេះដូង។
«មិនគួរចេញមកក្រៅពេលយប់អ៊ីចឹងទេ អាចជួបព្រានសិច»
គេនេះនិយាយកំប្លែង តែថ្មើរណេះម៉ោងណេះខ្ញុំមិនគិតថាខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នឹងពាក្យកំប្លែងទេ។ គេនេះលើកកំប៉ុងសូដាបាចបង្ហូរទឹកដែលនៅសល់ទៅលើអាកាសហើយក្រេបត្រងយកមកយ៉ាងវែងនិងយ៉ាងថ្នឹក។
ខ្ញុំបានឃើញថា ខ្លួនឯងចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពេកហើយ ជាមួយនឹងសាច់ដុំដែលអាចបត់បែនបាន និងបញ្ចេញគំនួចលើបំពង់កដ៏ធំរបស់គេ។
វិធីដែលគេឆក់យកតំណក់ទឹកចេញពីកម្លាំងខ្យល់ពិតជាអស្ចារ្យណាស់។
«ប៉ិនម៉េះ? ធ្វើដោយរបៀបណា?»ខ្ញុំបានសួរពីលើទៅ។
គេបង្អួតខ្ញុំបន្ថែមដោយញីកំទេចសម្បកកំប៉ុងនៅក្នុងដៃ។ បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់ឡើងចាញ់ភាពទាក់ទាញ។
ខ្ញុំក្រពាត់ដៃឱននិយាយរីករាយ៖
«ដូចជាកំពុងអួតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សអស្ចារ្យ»
«នៅមានរឿងអស្ចារ្យច្រើនទៀត!»គេងើយមកទាំងញញឹម« ចង់ឃើញ? »
បុរសម្នាក់នេះមានអនុភាពមកចែចង់បានខ្ញុំយ៉ាងស្រួលដូចដកដង្ហើម។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាគេចូលចិត្តចែចង់ខ្ញុំនេះទើបជាសំណួរសំខាន់?
«អត់ចង់ទេ! អរគុណ!» ខ្ញុំតបខែងរ៉ែងណាស់«ហើយមកធ្វើអ្វីនៅណេះ?»
«ឃើញសាររបស់ជេស៊ីខ្ញុំមកភ្លាម!»
គេបានលូកដៃចូលទៅក្នុងហោប៉ៅខោខូវប៊យហើយកាន់អ្វីមួយនៅចន្លោះមេដៃ និងចង្អុលដៃ។ ព្រះច័ន្ទបានចេញមកភ្លឺចិញ្ចាចទោះត្រឹមមួយចំណិត ។ ពេលនេះខ្ញុំអាចមើលឃើញមុខសង្ហានិងមានស្នេហ៍របស់គេចំណែកឯងរបស់នៅ ចន្លោះរវាងម្រាមដៃរបស់គេគឺស្លាកមាសរបស់ដែលមេខ្ញុំបញ្ជាឱ្យរក។
«ឡើងមក! មានកាហ្វេញាំ!» ខ្ញុំអញ្ជើញគេ«មានសល់មួយពែង យើងចែកគ្នា!»
«ចែកគ្នា?»គេសួរបកស្រទន់ហើយងក់ក្បាលក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួន។
២. យល់អំពីវិទ្យាសាស្រ្តនៃការកសាងគន្លាក់រឿង
មានវិទ្យាសាស្ត្រជាច្រើននៅពីក្រោយការនិទានរឿងមិនថាកុនឬប្រលោមលោក ហើយមានតែអ្នកនិពន្ធល្អដែលចេះសរសេរ។ ដូចដែលមាននៅក្នុងរឿងស្វាមីចចក ហេតុអ្វីបានជាអ្នកអានមិនអាចឈប់មើលត្រូវបង្ខំចិត្តបង់លុយ? ព្រោះអ្នកសរសេរ បញ្ចេញសារធាតុ endorphins មកក្នុងខួរក្បាលអ្នកអាន។
«វ៉ាស!»
ខ្ញុំស្រែកដោយអចេតនាព្រោះគេនេះមកនៅក្នុងផ្ទះទាំងមិនទាន់បានបើកសោរឱ្យ។
“តើ ?”បានត្រឹមមួយម៉ាត់នេះ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅបង្អួចដែលនៅជិតស្លុង ខ្យល់បក់មិនចូលដល់វាំងននទេព្រោះកញ្ចក់ក្រាស់និងមាំ។ “មានន័យថាម៉េច -?”
គេបានផ្អៀងក ឈរនឹងនរសង្ហាហើយ បត់បែនដៃទាំងពីទៅក្រោយចង្កេះ…គេខ្ពស់ ក្រាស់ និងថាមពល។
«ក្រែងប្រាប់ខ្ញុំឱ្យឡើងទៅ!»
«ធ្លាប់គិតចង់ប្រើទ្វារខ្លះទេ?ប៉ុន្តែ….ចូលមកដោយរបៀបណា?”
គេមិននិយាយ ញញឹម។ នេះឬភាពអស្ចារ្សបន្ត? តោងអគារឡើងបានដូចមនុស្សពីងពាង? ខ្ញុំយល់ថាពិបាកនឹងជឿ ប៉ុន្តែគេពិតជាចូលមកមែន។
ខ្ញុំបែរខ្នងទៅចុចទឹកក្តៅតែលបគិត ភ្នែកខ្ញុំមិនល្អទេបើគេឃើញ ភ័យក្រឡិកក្រឡាប់ណាស់។
សាស្ត្រាចារ Will Cadotte ពេលនេះមកតាមខ្ញុំដល់ផ្ទះ ហើយនៅក្រោយខ្នងខ្ញុំទៀត។ ក្រោយពីកាហ្វេនេះត្រជាក់ មានអ្វីកើតឡើង?
ខ្ញុំហុចពែងដ៏ឈ្ងុយឱ្យគេ ហើយនាំមុខឡើងទៅរានហាលដដែលវិញ។ គេនៅឈរចន្លោះពីរវាងខ្ញុំនិងទ្វារ។ ផ្លូវចេញតែមួយគត់សម្រាប់ខ្ញុំ គឺលោតចុះក្រោមបើគេមានបំណងណាមួយមិនល្អ ហើយខ្ញុំប្រុងរត់គេច។
ទោះបីជាគេមិនបង្អួតតែ សាច់ដុំគេគ្រប់កន្លែងកំពុងនាំខ្ញុំឱ្យស្រមៃ….. តើខ្ញុំអាចនឹងយករឿងនេះទេបើគេបរិច្ចាគរាត្រីមួយលេងៗជាមួយគ្នា …..ក្នុងភាពឯកជននិងឯកោបែបនេះ? ខ្ញុំមិនប្រាកដទេ។ ដង្ហើមរបស់ខ្ញុំតឹងនិងញាប់ ខ្ញុំក្រពាត់ដៃខ្ទប់ច្រមុះ កុំឱ្យមានគេដឹងឮអាថ៌កំបាំងនៃតម្រេកខ្លួនឯង។
ដោយរងានិងគ្មានអាវក្រាស ខ្ញុំចង់ទៅក្នុងយក។ ខ្ញុំបានដើរចូលទៅរកទ្វារ កន្លែងគេឈរនៅបាំងបិទ។ ប្រសិនបើគេ មានសុជីវធម៌ គាត់នឹងគេចចេញតែនេះ…..គេនៅធ្វើមិនដឹងហើយញញឹម….
«សុំស្លាកនោះមក!»
៣ កំណត់ល្បឿននៃការបង្កើនអារម្មណ៍ភេទ
អ្នកសរសេររឿងប្រភេទ ១៨បូកជាច្រើន មិនសរសេរអ្វីក្រៅពីការស្រែកសម្លុតនិងការផ្តួលគ្នាទៅលើគ្រែ ក្នុងព្រៃ ឬលើសាឡុងទេ។ ប៉ុន្តែ តាមពិតការសរសេរ Dark Romance ត្រូវការលើសពីនេះ។ គេដាក់មនោសញ្ចេតនាក្នុងការប៉ះគា្នរវាងភាគីទាំងទ្វេ បន្ទាប់មកបង្កើតល្បឿនឡើងជានិច្ចតាមការពិពណ៌នាតួអក្សរនីមួយៗអំពី អារម្មណ៍ អំពីរូបរាងកាយរបស់ពួកគេ និងដៃគូ ផ្នត់គំនិតគឺលំអិត សូម្បីតែប៉ះលើគ្រែ ជាន់ឥដ្ឋ ងូតទឹក សំឡេងដង្ហើម។ល។ ពុំនោះទេ វាមិនមែនជាDark Romanceត្រឹមតែជាការសរសេរ ចាប់រំលោភ ឆៅៗ និងគ្មានន័យ។
ហោប៉ៅគេមិនប៉ោងទេ ប៉ុន្តែមានកន្លែងមួយប៉ោង ហើយ….ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ក្បែរៗនោះ។ ខ្ញុំស្ទក់ ….ហើយជំនៈងើយមុខមកសម្លឹងទៅគេ។
គេឈប់ញញឹមហើយខាំមាត់ខាងក្រោម។ ភ្នែកគេ ខូចៗ សម្លឹងមកខ្ញុំចង់ប្រាប់ថា គេដឹងហើយ គេដឹងខ្ញុំ«ចង់» គេក៏បានកត់សម្គាល់អ្វីៗទាំងអស់ដែលភ្នែកខ្ញុំលបលួចមើលលើរាងកាយគេ។
គេសរសៀរមក ធ្វើឱ្យ ខ្ញុំដើរថយក្រោយ ហើយជេរខ្លួនឯងក្នុងចិត្តចំពោះភាព«ហាច់»និងបេះដូងមួយសែនទន់ខ្សោយចំពោះគេម្នាក់គត់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនអាចជួយបានទេ។ ស្បែករបស់គេបានបញ្ចេញកំដៅខ្លាំងឆ្លងមកដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចធុំក្លិនអ័រម៉ូនក្រអូបប្រហើរនៃបុរសម្នាក់ ដែលគ្មាននៅលើភពផែននេះ ។
ក្លិនក្រអូបនៃធម្មជាតិព្រៃដែលខ្ញុំបានកត់សម្គាល់កាលពីយប់មួយនោះ ជា ក្លិនដែលដាស់អារម្មណ៍ខ្លាំង។ ខ្នងខ្ញុំបានបុករនាំងដែក។ ខ្ញុំមិនអាចថយបន្តទៀតទេតែក៏ អរគុណដែលWill Cadotte ឈប់រុលក៏ប៉ុន្តែនៅតែកៀកពេកណាស់។
«សុំទោស!»គេនិយាយស្រាលដូចខ្យល់។ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ប្រាណគេមិនបានប៉ះខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំមិនប្រាកដថា ខ្ញុំនឹងធ្វើយ៉ាងណាឡើយ ប្រសិនបើគេដាក់បាតដៃដ៏ធំទាំង២នោះមកលើខ្ញុំ។
«ប្រសិនបើជេស៊ីមកយកស្លាកនៅសាលា ខ្ញុំមិនមកទេ! តែ…ខ្ញុំសង្ស័យថា ម៉េដាមអញ្ជើញខ្ញុំមកលេងដល់ទីនេះ»
«ម៉េចដឹងថា ខ្ញុំរស់នៅកន្លែងហ្នឹង?»
«ពិបាកស្អី!»
គេចោលភ្នែកចិញ្ចាចអំនួតសម្លឹងខ្ញុំ។ ហើយបន្ថែមពេលខ្ញុំក្រឡង់ៗចាញ់សម្រស់សំឡេងគេ«សម្រាប់មនុស្សស្រីដែលខ្ញុំចូលចិត្ត!»
ពិតគ្រប់គ្រាន់ហើយការញ៉ែនេះ។ ខ្ញុំចង់ទាញខ្លួនឯងចេញបន្តិចសិនតែគេបានលូកដៃទាំងសងខាង មកត្រដុសម្រាម លើចុងសក់របស់ខ្ញុំហើយបន្តខ្សាវៗ៖
« ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាដាមប៉ូលីសទៀត»
ជាមួយភាពញាប់ញ័រខ្ញុំសួរ៖
«ជួបធ្វើអី?»
គេបានទម្លាក់ដៃចេញ ធ្វើឱ្យ ខ្ញុំគិតថាគេនឹងជៀសថយក្រោយអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំឆ្លងកាត់ទៅរកទ្វារ ហើយខ្ញុំស្រមើស្រមៃថា គេនឹងនិយាយ ពីរឿងឧក្រិដ្ឋដែលត្រូវការឱ្យខ្ញុំលុប ព្រោះគេហៅខ្ញុំម៉ាដាមពីរដងហើយ ខ្ញុំក៏ហៀបនឹងនិយាយថា «Sorry I cant help» ស្រាប់តែ ដៃដែលបានទម្លាក់ចុះមកនោះគ្របវឹបមកលើត្រគាកខ្ញុំសងខាង។
ចូលPremiumហើយឬនៅ?
