នៅស្តង់លេខ៣៤និង៣៥ ចំណងជើងប្រលោមលោកធំៗដែលអ្នកនិពន្ធ ម៉ីសន សុធារី និងដាក់ជូនសម្រាប់ចូលរួម នៅបណ្ណាល័យជាតិ កម្មវិធីពិព័រណ៌សៀវភៅលើកទីប្រាំបួន ពីថ្ងៃទី០៩ ដល់ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ចុងសប្ដាហ៍នេះ រូមមាន៖
ពាក្យពីរម៉ាត់សម្រាប់រឿងនេះគឺ «អស្ចារ្យ!»
អណ្ដូងខាងលិច ជាប្រលោមលោកបែបអបិយជំនឿ រន្ធត់ និងផ្សេងព្រេង ដែលខ្ញុំអានហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្លាច ព្រឺឆ្អឹងខ្នង តាំងពី៤ទំព័រដំបូង។ ដំណើររឿងរបស់លោក ឥន្ទ តារា ធ្វើឱ្យខ្ញុំស្លុងចូលទៅក្នុងស្ថានភាពទ័លច្រក ដែលប្រាថ្នារកច្រកចេញឆាប់ៗដើម្បីជួយដល់មិត្តសម្លាញ់ដែលត្រូវបានគេធ្វើអំពើអំពាន់ដាក់។ ពីមួយទំព័រទៅមួយទំព័រ កាន់តែធ្វើឱ្យខ្ញុំតឹងតែង កាន់តែធ្វើឱ្យខ្ញុំចង់ដឹងថាតើមានអ្វីពាក់ព័ន្ធនឹងពាក្យដែលបុរាណធ្លាប់និយាយពី «អណ្ដូងខាងលិច» និងរឹតតែធ្វើឱ្យខ្ញុំដឹងថាតើសាច់រឿងចុងក្រោយនឹងទៅជាយ៉ាងណា?
ជាអ្នកស្រឡាញ់និងគាំទ្រស្នាដៃរបស់ ពេជ្រ បណ្ឌិត ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ខកចិត្តចំពោះរឿងរបស់គាត់សោះ ព្រោះគ្រប់តំណាលទាំងអស់តែងតែលើកឡើងពីហេតុផល និងដំណោះស្រាយសមហេតុសមផល ធ្វើឱ្យអ្នកអានអាចយកទៅគិតនិងប្រើជាប្រយោជន៍ក្នុងជីវិតរស់នៅបាន។
ជលធី
ចំពោះរឿងស្រទន់មន្តស្នេហ៍ ក្រោយពេលអានចប់ខ្ញុំពិបាកនឹងពន្យល់អារម្មណ៍មួយនេះខ្លាំងណាស់ ដឹងតែម្យ៉ាងថាភាគនិទានប្រលោមលោកមនោសញ្ចេតនាមួយនេះបានផ្ដល់គុណតម្លៃជាច្រើនសម្រាប់ជីវិតដល់រូបខ្ញុំ និងជាពិសេសអ្នកដែលស្នេហាភាគនិនានដ៏ល្អឯកនេះ។
ក្រៅពីពាក្យពេចន៍ពណ៌នាដែលលួងលោមអារម្មណ៍យើងឱ្យទន់ភ្លន់ទៅតាមបរិយាកាសនៃសាច់រឿង ខ្ញុំជឿថាអ្នកដែលធ្លាប់បានអាន សុទ្ធសឹងតែក្នក់ក្នាញ់ចិត្តទៅតាមចរិតតួអង្គដែលគួរឱ្យគ្រឺតក្នាញ់ ជាពិសេសគឹកោតសរសើរទៅដល់បទពណ៌នាដ៏ជក់ចិត្តដែលបានខាបយកអារម្មណ៍អ្នកអានឱ្យស្លុងពីមួយភាគទៅមួួយភាគ។
ចំណុចដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំពេញចិត្តស្រទន់ គឺនាងជាមនុស្សដែលអត់ធន់នឹងបញ្ហា ហើយតែងតែញញឹមជានិច្ចបើទោះបីជាមានបញ្ហានៅនឹងមុខយ៉ាងណាក៏ដោយ។
កាលណោះពេលអានចប់ភ្លាមមានអារម្មណ៍ថាមិនចង់ឱ្យចប់ទេព្រោះនៅជក់ចិត្តនៅឡើយ ប៉ុន្តែពេល សាច់រឿងចប់ ខ្ញុំក៏យល់ស្របនឹងការបញ្ចប់របស់អ្នកនិពន្ធ។
សាង ស្រីល័ក្ខ
សួស្ដី! ខ្ញុំរ៉ាហ្ស៊ី ហើយពិតណាស់ក្នុងនាមខ្ញុំម្នាក់ដែលជាអ្នកអាននិងសរសេរម្នាក់ផងនោះ មានរឿងមួយដែលខ្ញុំចង់ណែនាំ គឺរឿង «ថ្ងៃណាមួយ» ដែលជាភាគនិទានប្រលោមលោកBLដ៏ល្អមួយ ដែលគ្រប់គ្នា មិនគួរចៀសពីរឿងមួយនេះឡើយ! ហេតុអ្វី? ព្រោះរឿងមួយនេះ មិនមែននិយាយត្រឹមតែរឿងស្នេហាបែបប្រុសនិងប្រុសទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែក្នុងរឿងនេះ ក៏បង្កប់ផ្ដោតទៅលើបញ្ហាទំនាស់សង្គមដែលកើតឡើងយើងឃើញច្រើនមានរាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា។
រឿង «ថ្ងៃណាមួយ» ជាកម្រងសាច់រឿងជីវិតមួយ ដែលបង្ហាញពីទំនាស់បញ្ហាក្នុងចិត្តរបស់តួអង្គយុវជនជំទង់មួយរូបឈ្មោះ ភក្រ្តា ហៅ ជេមស៍ ដែលគេជាមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា ប៉ុន្តែពេលខ្លះ គេមិនហ៊ានប្រឈម ទទួលស្គាល់ការពិតពីរឿងមួយនេះ ព្រោះខ្លាចអ្នកនៅក្បែរខ្លួនគេ រើសអើង មិនទទួលស្គាល់ធាតុពិតរបស់គេ ខណៈពេលដែលគេមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តបន្ថែមរងផលប៉ះទង្គិចទៀត ពេលដឹងថាប៉ាម៉ាក់ត្រូវលែងលះគ្នា ព្រោះភាពរស់នៅមិនចុះសម្រុងគ្នា។ សាច់រឿងនេះ ក៏បង្ហាញពីភាពកខ្វក់មួយផ្នែកក្នុងសង្គមសិល្បៈបច្ចុប្បន្ន ដែលមនុស្សមួយក្រុមតូច ហ៊ានធ្វើការដោះដូរព្រោះតែភាពចង់មាន ចង់ល្បី។
សង្ខេបខ្លី រឿងនេះពិតជាជក់ចិត្ត ល្អអាន រហូតធ្វើឱ្យខ្ញុំដាច់ចិត្ត ចុះឈ្មោះធ្វើជាអ្នកអាន ព្រីមៀម ក្នុងវេបសាយរបស់អ្នកគ្រូ ម៉ីសន សុធារី ហើយពិតណាស់ វាមិនខកបំណងឡើយ ខ្ញុំអានហើយអានទៀតផងដែរ សង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយ សាច់រឿងមួយនេះនឹងបន្ដសាជាថ្មីម្ដងទៀត។
អ្វីដែលខ្ញុំស្ងើចសរសើរបំផុតក្នុងកម្រងស្នាដៃស៊ើបអង្កេតមួយក្បាលនេះ គឺភាពប៉ិនប្រសប់របស់អ្នកនិពន្ធសុភាប្រុស ដែលសរសេរពីដំណើររឿងបានយ៉ាងលម្អិត ពិសេសគឺសារធាតុគីមីដែលជាចំណុចសំខាន់នៃសាច់រឿង នៅក្នុងដំណើរការស៊ើបអង្កេត វែកមុខ រកជនល្មើសយ៉ាងចាក់ស្រេះ។
«ម៉ោង១២អធ្រាត្រនៅសង្កាត់លេខ១» ជាប្រលោមលោកស៊ើបអង្កេត ដែលពេលអានដំបូងធ្វើឱ្យខ្ញុំសឹងតែខ្លាចបះសក់ បើបានអានពេលយប់ ព្រោះតែសិល្បៈនៃសំណេររបស់អ្នកនិពន្ធធ្វើឱ្យខ្ញុំស្ទើរតែភ្លេចខ្លួនថាកំពុងតែបំបែកក្តី តែនិយាយមែនណា៎! រាល់ការស្មានរកជនដៃដល់ពីមួយវគ្គទៅមួយវគ្គ ខ្ញុំពិតជាស្មានមិនត្រូវ ស្មានខុសៗរហូត ហើយចម្លើយគឺធ្វើឱ្យយើងនឹកស្មានមិនដល់។ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំពិតជាស្ងើចសរសើរដល់អ្នកនិពន្ធជាខ្លាំង។
បើនិយាយពីដំណើរការស៊ើបអង្កេតវិញគឺ ឡូយខ្លាំងណាស់! ហើយខ្ញុំមិនអាចភ្លេចបាននូវប៉ូលិសវិទូ ដែលជាអ្នកបំបែកក្តីមានអត្តចរិតអង់អាច ក្លាហាន រឹងមាំ ហើយគេនឹងបង្ហាញខ្លួនទៀតនៅក្នុងស្នាដៃបន្តបន្ទាប់របស់សុភាប្រុស ដូចជា សំណុំឯកសារZ22 ស្ទូឌីយោលេខ៧ គម្រោងការសម្ងាត់២០៣៥…ប្រសិនបើអ្នកទាំងអស់គ្នាយល់ថា ស្នាដៃក្នុងស្រុកមានគុណភាពមិនល្អបើធៀបទៅស្នាដៃផ្សេងៗនៅប្រទេសអភិវឌ្ឍ សូមអានរឿងមួយនេះសិន ពេលនោះអ្នកនឹងផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់ខ្លួន!
មាន កុសល
ភាគនិទានកម្រាស់ជាង៥០០ទំព័រដែលបរិយាយពីបញ្ហាទំនាស់ដ៏ស្រួចស្រាល់និងចាក់ស្រេះក្នុងគ្រួសារមួយ បានលេចខ្លួនឡើងក្នុងអំឡុងវិបត្តិជំងឺឆ្លងនាឆ្នាំ២០២០។ គ្រប់គ្នាហត់នឿយនិងភ័យខ្លាច តែស្នាដៃមួយនេះបានជួយលួងលោមអារម្មណ៍អ្នកអានឱ្យបានធូរស្បើយមួយគ្រាតាមរយៈចរិតដែលផ្ទុយគ្នាស្រឡះរវាងគីម៉ាល់និងហាន់ដា ហើយអ្នកទាំងពីរបែរជាមានគំនួចចិត្តជំពាក់ជំពិនឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ ស្នេហាលើដងទន្លេមេគង្គមួយនឹងធ្វើឱ្យអ្នកអានជាប់ចិត្ត គិតទៅដល់សម្រស់ទឹកសាបរបស់យើង ស្ងើចសរសើរដល់ធនធានធម្មជាតិដ៏សម្បូរបែបដែលប្រទេសយើងមាន ជាងនេះទៅទៀតអ្នកនឹងយល់ នឹងរៀនបានអ្វីបន្ថែមពីក្នុងភាគនិទានមួយនេះ ហើយគ្រប់គ្នាទន្ទឹងរង់ចាំឧត្តមសេនីយ៍ជេន នៅក្នុងភាគនិទានបន្ទាប់ទៀត។
វីយ៉ូឡែតា
ប្រលោមលោក រឿង«ស្នាមសាក់រូបខ្លា» ដែលជាប្រលោមលោកមួយដែលខ្ញុំគិតថាយុវវ័យគួរតែបានអានវា។ សាច់រឿងដែលនិយាយពីជីវិតរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលធ្លាប់តែរស់នៅយ៉ាងសុខសាន្តជាមួយក្រុមគ្រួសារ ប៉ុន្តែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់គេស្ទេរីតែទាំងស្រុងក្រោយពីម្តាយបានលាចាកលោកទៅ។ ជីវិតក្មេងប្រុសម្នាក់លែងមានទីពឹង ប៉ាគេលែងខ្វាយខ្វល់ ត្រូវម្តាយចុងធ្វេីបាប រស់ក្នុងសម្ពាធផ្លូវចិត្ត រាប់អានមិត្តភក្តិខុស រហូតលុងខ្លួនប្រេីប្រាស់ថ្នាំញៀន រហូតមានថ្ងៃមួយគេបានចួបមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលធ្វេីឱ្យគេបានស្គាល់ជីវិតដែលមានក្តីសុខឡេីងម្តងទៀត។ សាច់រឿងពីមួយទំព័រទៅមួយទំព័រធ្វេីឱ្យយេីងដកចិត្តមិនបាន មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងហាក់បីដូចជាកំពុងតែនៅក្នុងសាច់រឿងផ្ទាល់ ពេលខ្លះក៏ហូរទឹកភ្នែកព្រោះអាណិតជីវិតរបស់គេពេក ហេីយពេលខ្លះក៏ត្រូវញញឹមព្រោះច្រណែន Tiger និងលីណាដែលជាគូសង្សារនឹងគ្នា ជាប្រលោមសាកសមបំផុតសម្រាប់យុវវ័យ និងជាប្រលោមលោកដែលបានបង្រៀនខ្ញុំនូវរឿងជាច្រេីនក្រោយពីអានចប់។ ខ្ញុំនឹងមិនលម្អិតអ្វីច្រេីនជាងនេះទៀតនោះទេ ទុកឱ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាបានអានសាច់រឿងទាំងស្រុងទៅចុះ! សូមអរគុណ!
សៀក ម៉ាវិន
សៀវភៅ «ការឈឺចាប់» គឺជាសៀវភៅមួយដែលខ្ញុំនឹងណែនាំឱ្យមនុស្សសម័យបច្ចេកវិទ្យាទំនើបនេះបានអានគ្រប់គ្នា ព្រោះវាជាកម្រងស្នាដៃមួយដែលពោរពេញដោយអត្ថន័យនិងខ្លឹមសារដែលមនុស្សសម័យនេះគួរតែយល់ទាក់ទងពីការឈឺចាប់។ ការឈឺចាប់កើតឡើងមកលើយើងគ្រប់គ្នា ប៉ុន្តែការដែលបានសិក្សាស្វែងយល់ពីវា អាចធ្វើឱ្យយើងកាន់តែបានដឹងច្បាស់និងធ្វើការពិចារណាបានស៊ីជម្រៅពីឫសគល់និងវិធីដោះស្រាយ។ នៅក្នុងសៀវភៅ «ការឈឺចាប់» នេះមិនត្រឹមតែបង្រៀនយើងបានច្រើនទេ តែក៏មានជាអំណះអំណាងដែលមានការស្ទង់មតិច្បាស់ៗ បទពិសោធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនិពន្ធ និងពាក្យលើកទឹកចិត្តជាច្រើន។ល។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកអាននិងអ្នកគាំទ្រមួយរូប ខ្ញុំតែងតែចូលចិត្តស្នាដៃតែងនិពន្ធម៉ីសន សុធារី។ មិនមែនថាជាហ្វេនទើបនិយាយល្អពីសៀវភៅរបស់អ្នកគ្រូទេ តែដោយសារតែបទនិពន្ធពិតជាសក្តិសមនឹងការពេញចិត្តរបស់អ្នកអានមែន។ បន្ថែមលើសពីនេះទៀត ក្នុងភាពជាយុវវ័យរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចនិយាយបានថាការឈឺចាប់អាចកើតមានច្រើន តែដំណោះស្រាយដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំគឺការអាន ហើយការដែលបានអានសៀវភៅ «ការឈឺចាប់» គឺបានបើកការគិតរបស់ខ្ញុំឱ្យមើលឃើញការឈឺចាប់ជារឿងដែលយើងអាចបោះចោលបាន ជម្នះបាន និងជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃដែលជួបបទពិសោធនោះដែរ។
នាង មុនីច័ន្ទ
ក្រោយពេលបានអានសៀវភៅនេះចប់ខ្ញុំលែងតូចចិត្តនឹងវាសនាខ្លួនឯងទៀតហើយ អាយុប៉ុនខ្ញុំ យុវវ័យដូចខ្ញុំ គួរតែគិតពីការរៀនសូត្រ មានពេលដើរហើរ សប្បាយច្រើនមិនចាំបាច់គិតខ្វល់ខ្វាយអ្វីទាំងអស់។
ព្រោះតែខ្ញុំមិនចង់ក្លាយជាបន្ទុក និងលាដៃសុំលុយអ្នកផ្ទះចាយ ទើបខ្ញុំជ្រើសរើសការលំបាក ហត់នឿយ សម្ពាធ បញ្ហា មកលត់ដំ ខ្លួនឯង ដោយការរៀនបណ្តើរ ធ្វើការបណ្តើរ រកសុីបណ្តើរ ត្រូវផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯង ដើម្បីប្តូរនឹងពាក្យថា សេរីភាពហិរញ្ញវត្ថុនិងឯករាជ្យភាព បើទោះបីខ្ញុំពិបាក ហត់នឿយ ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា សម្ពាធ យ៉ាងណាក៏ដោយប៉ុន្តែពេលវេលាដែលខ្ញុំចាយទាំងនោះ ខ្ញុំនឹងទទួលបានមកវិញនូវបទពិសោធ មេរៀនជីវិត ចំណេះដឹងថ្មីៗជាច្រើនដែលគ្មានអ្វីមកប្តូរ។
ក្រៅពីនេះ សៀវភៅមួយក្បាលនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំស្រលាញ់ពេលវេលាជាងមុន យល់ពីរបៀបធ្វើប្រតិភូកម្មអំណាចដែលជយយយើងឱ្យចំណេញពេលវេលា និងប្រើពេលវេលាបានផលជាងមុន។
សួរខ្លួនឯង តើយើងដើរដល់ណាហើយ? ចង់បានអ្វីខ្វះ? លះបង់អ្វីខ្លះហើយ?? ពិភពលោកនេះគ្មានរបស់អ្វីដែលបានមកដោយហ្រ្វីៗនោះទេ បើយើងមិនលះបង់នោះ។
ស៊ុយ ស្រីនិច្ច
