រំចាក ជាភូមិដាច់ស្រយាលមួយ ដែលក្មេងប្រុសឈ្មោះពេជ្ររស់នៅ។
អ្នកភូមិនិយាយថា ពេជ្រកើតមកមានវេទមន្តជាប់ខ្លួន ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងច្បាស់ថាពេជ្រអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះទេ។
នៅពេលអាយុ៦ឆ្នាំ គេបានទៅសាលារៀនរំចាកសិក្សា ដើម្បីរៀនសូត្រ។ ពេជ្រជាក្មេងមានចិត្តល្អចំពោះមិត្តរួមថ្នាក់ ប៉ុន្តែ ថន ដែលជាកូននាយកសាលាមិនពេញចិត្តដែលពេជ្រមានប្រជាប្រិយភាពនោះទេ។
ដោយជាក្មេងទំនើងមានចិត្តអាក្រក់ចំពោះក្មេងគ្រប់គ្នា រសៀលមួយ ថនបានបង្ខំ សំនិងរិទ្ធិឱ្យជួយស្កាត់វាយពេជ្រ។
នៅក្រោមគល់ជ្រៃក្រឹមស្ងាត់ពួកគេច្រានពេជ្រនិងប្រាប់ឱ្យឈប់មកសាលា។ ពេជ្រដួលទៅលើដី រួចក៏ប្រើម្រាមដៃវេទមន្តរបស់គេ ចង្អុលរូបថន ហើយស្រែកថា «ក្លាយទៅជាកង្កែប»។
រិទ្ធិហើយនិងសំ គាំងស្លុតស្មារតី។
ពេលនាយកសាលាដឹងដំណឹងនេះ ក៏ទៅហៅប៉ូលិសមកចាប់ពេជ្រ។
ប៉ូលិសបាននាំគ្នាមកដល់ផ្ទះពេជ្រនៅពេលព្រឹក ។ ពួកគេមានគ្នាបីនាក់ ហើយប្រកបដោយកំហឹង។ ពួកគេច្រានជីតាពេជ្រ និងម្តាយពេជ្រ។ ពុករបស់ពេជ្ររត់ឡើងពីស្រែមកក៏ត្រូវពួកគេចាប់ចងដៃទៅក្រោយតាមរបៀបស្លាបសេក។ ដូច្នេះ ពេជ្រស្រែកខឹង នឹងបង្គាប់ឱ្យទៅពួកប៉ូលិសថា៖
«ចូរពូទាំងបីក្លាយទៅជាសត្វធំមួយ មានជើងនិងដៃជាមនុស្សតែខ្លួនមិនអាចក្រោកឈរត្រង់បាន ថែមមានក្បាលបញ្ច្រាស»
ប៉ូលីសទាំងបីបានច្របល់ចូលគ្នា ក្លាយជាសត្វចំលែកដ៏ធំមួយ ហើយដើរដោយដៃមនុស្សនិងជើង មានក្បាលបញ្ច្រាស។ ពួកគេរត់ទៅដល់ទីណាត្រូវអ្នកស្រុកទីនោះគប់ និងវាយដោយការភ័យខ្លាច។
ចាប់ពីពេលនោះមក មានយានយន្តទំនើបជាច្រើនចោមព័ទ្ធផ្ទះកុមារពេជ្រ ចង់មកប្រយុទ្ធនឹងកុមារពេជ្រ ថែមចង់យាយីនិងធ្វើបាបគួ្រសារទាំងមូលគេដោយចោទថាជាក្រុមគ្រួសារព្រាយ។
ទទួលបានសត្រូវកាន់តែច្រើន ពេជ្រ មានការខ្សោះថាមពលខ្លាំងព្រោះមិនបានដេក សម្រាកអ្វីទេ។ គេអង្គុយគិតចុះឡើង ក៏សម្រេចចិត្តថា នឹងកសាងផែនដីមួយដែលរឹងមាំមិនអាចឈ្លានពានបាន។
គេបានក្តោបយកផ្ទះជីតាគេ ដោយព័ទ្ធថាមពលថ្លា អ្នកផងមើលពួកគេឃើញតែមិនអាចចូលមកបានទេ។
គេអង្គុយសម្រាកលើគ្រែជាមួយគ្រួសារ ហើយចង្អុលសុំអណ្តូងទឹក ផ្លែ រុក្ខជាតិ និងមាន់ទា គោជ្រូក សម្រាប់ជាចំណី។
ចាប់ពីពេលនោះមកពេជ្រមិនអាចមានអ្នកមកយាយី តែគេបានអផ្សុកជាខ្លាំង។
គេចង់ទៅសាលាណាស់ ហើយក៏មិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា។
ព្រឹកមួយ គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ ពេជ្រសើចជាខ្លាំងព្រោះឃើញកង្កែបថន លោតមក ហើយយំយែកនៅមុខផ្ទះគេ។
ពិតជាល្អណាស់ដែលថនរងទុក្ខក្នុងការក្លាយជាកង្កែប លែងបានធ្វើបាបក្មេងដទៃ។
តែពេជ្រក៏មិនសប្បាយចិត្តដែរ។ គេគិតថា គេចង់ឱ្យគ្រប់យ៉ាងល្អជាងនេះ។
ដោយដេកគងដៃគិត គេបានគិតយល់ហើយថា គេមានបញ្ហាដោយសារមានថាមពលអស់ទាំងនោះ។
ពេជ្រក៏សម្រេចចិត្តថា ប្រាថ្នាដោយវេទមន្តឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នា ភ្លេចរឿងចាស់នៅភូមិនេះ ហើយឱ្យគេបានទៅសាលាធម្មតាវិញ ថែមទាំងរម្លាយកម្លាំងថ្លាដែលស្រោបផ្ទះគេនេះផង គេចង់ក្លាយជាក្មេងធម្មតា មិនឯកោ ហើយបានទៅសាលា។
គេប្រាថ្នាទៀតថា ថននឹងស្លូតបូតក្លាយជាមិត្តល្អម្នាក់ដែរ។ ជាថ្នូរមកវិញ គេសុំបោះចោលវេទមន្តទាំងអស់ហើយរស់នៅសាមញ្ញដូចអ្នកដទៃ។
នៅពេលអាយុបាន១២ឆ្នាំ ពេជ្របានសរសេរតែងសេចក្តីអំពីការរស់នៅសាមញ្ញ។ គេប្រាប់ក្នុងសំណេរនោះថា វេទមន្តឬអំណាចអ្វីផ្សេងមិនជួយដោះស្រាយអ្វីបានដូចជាចំណេះដឹងនិងទឹកចិត្តល្អនោះទេ។ ពួកគេបានរស់នៅសុខសាន្តនៅភូមិរំចាកជាមួយគ្នារហូតតរៀងទៅ។
យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ