ខែមេសាឆ្នាំ២០២៤
«នេះជាតំបន់ Old City Hunt ដែលធ្លាប់ជាកំណត់ត្រាទីបញ្ជានិងប្រតិបត្តិការក្នុងតំបន់នៃ ក្រុមទាហាន US Ghost Adventures !»
ថមនិងហានីកា ត្រូវបានមគ្គុទេសទេសចរផ្តល់ជូននូវដំណើររឿងសង្ខេបនេះព្រោះពីរនាក់គេកំពុងធ្វើដំណើរទេសចរទៅរកកន្លែងមួយដែលល្បីថាជាទីក្រុងត្រូវបានបោះបង់ចោលព្រោះខ្មោចលង។
តាមការណែនាំប្រាប់ក្នុងអ៊ីនធើណេត នេះធ្លាប់ជាទីប្រជុំជនប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃអាមេរិក ហៅកាត់ថា St. Augustine ដែលមានចោរសមុទ្រ សត្វកំណាច មច្ឆាយក្ខ ក្រុម អ្នកប្រមាញ់សត្វចម្លែក និងឃាតករឆ្លងកាត់មុនពេលវាត្រូវបានលិចលង់ស្តារមិនរួច។
ហានីកាជាកូនខ្មែររៀនៅអាមេរិក ចំណែកថមជាមិត្តប្រុសរបស់នាង។
ការពិពណ៌នាដែលមិនគួរឱ្យជឿរបស់ពួកអ្នកអួតអាងបានធ្វើឱ្យអ្នកទាំងពីរសម្រេចចិត្តមកថតអំពីប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ St. Augustine រួមមានសំណួរថា តើការលងបន្លាចក្នុងជីវិតពិត រឿងនិទាននៃការបាត់បង់ក្រុមអ្នកសង្គ្រោះគ្មានដំណឹងជាបន្តបន្ទាប់ មានការពិតកម្រិតណា។
នេះគឺជាតំបន់ដែលរឿងរ៉ាវអំពីវិញ្ញាណមានចាស់គំរឹលបំផុតនៅអាមេរិក។ គេឱ្យឈ្មោះថា នេះជា ទីក្រុងចាស់បំផុតមួយរបស់អាមេរិកផងដែរ។
បន្ថែមពីលើភាពសប្បាយរីករាយដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច ពួកគេចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើដោយរថភ្លើង និងចុងក្រោយបានជិះទូកអ្នកនេសាទជួលអ្នកភូមិកុលសម្ព័ន្ធចាស់ តម្រង់មក Old City Ghosts ដោយសារមិនមានអ្នកទូកណាព្រមបន្តដំណើរមកទៀតទេ។
Tom ហានីកា និងបានមិត្តរួមដំណើរ២នាក់ទៀត និងកូនកុលសម្ព័ន្ធចាស់ម្នាក់។ ពួកគេទាំងប្រាំត្រូវបានគេ ផ្តល់ឱ្យនូវផែនទី និងបញ្ជាទូកមកដោយខ្លួនឯង។ សរុបមកពួកគេមានគ្នា៥នាក់ ក្នុងនោះស្រីពីរនាក់ និងប្រុសបីនាក់ អាយុក្រោម២៥ឆ្នាំទាំងអស់។
កូនចិន-អាមេរិកឈ្មោះ បេន វ័យ២២ឆ្នាំ ដែលមានការយល់ដឹងប្រវត្តិសាស្ត្រតំបន់នេះច្រើនជាងគេ ធានាដឹកនាំផ្លូវ និងមានជនជាតិស្បែកខ្មៅ មកពីកុលសម្ព័ន្ធចាស់អាមេរិក-កូលំបីឈ្មោះ តុក ជាអ្នកបញ្ជាទូកម៉ាស៊ីនរបស់កសិករ។
មិនមែនជារឿងចម្លែកទេដែលពួកគេមកដល់នៅពេលព្រលប់ និងត្រជាក់ ព្រមទាំងស្រេកឃ្លាន ហត់នឿយ។ ពួកគេដឹងមកស្រេចថា ម្នាក់ៗមានការតស៊ូ ជាមួយបំណងសម្ងាត់ផ្សេងៗគ្នា ក្នុងនោះមាននារីពីរនាក់គឺហានីកានិងនាងរីយ៉ា ជនជាតិអាមេរិក ពួកគេចង់ធ្វើVlogតែប៉ុណ្ណោះ។ តុកចង់ទៅរកវត្ថុពិសិដ្ឋមួយរបស់កេនយ៉ា ដែលមានពាក្យចចាមអារ៉ាមថា កប់ក្នុងសារៈមន្ទីរនាទីក្រុងនេះ។ រីឯថមមានចិត្តចង់បានគ្រឿងពេជ្រព្រោះមានហាងពេជ្រធំបង្អស់មួយលេចបាត់ក្នុងអតីតMallចាស់។
ថម កុហកសង្សារគេគឺហានីកាថា ទីនេះជាកន្លែងប្រវត្តិសាស្ត្រមានសោកនាដកម្ម អគ្គីភ័យ ការប្រយុទ្ធគ្នា ឃាតកម្ម និងជំងឺដែលលាក់នៅពីក្រោយបាតុភូតទឹកលិច គេថាគេជាអ្នកសារព័ត៌មានដែលចង់សរសេរនូវការពិត តែតាមពិតគេចង់បានសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភព្រោះស្គាល់ប្រវត្តិទីនេះច្បាស់។
«ដំណើរកម្សាន្តនេះ នឹងត្រូវឆ្លងកាត់កន្លែងដែលខ្មោចលងបំផុតលើលោកយើង!»
បេនខ្សឹបដាក់តុក តុកឈប់ដៃដែលកំពុងចងទូក ហើយគ្រហឹម៖
«គេមិនឱ្យនិយាយលេងសើចទេ!»
ពួកគេឡើងពីទូក។ រីយ៉ាភ្លាត់មាត់ថា៖
«នេះគឺ ស្ថានីយ៍ចាស់ កណ្តាលទីប្រជុំជន St. Augustine!»
ហានីកាឱ្យមើលត្រីវិស័យក្នុងដៃរបស់រីយ៉ា។
«Mall Diamond Augustine នៅក្បែរនេះមិនខាន!»
ថមនិយាយដោយអំណរហើយលើកចង្កៀងបំភ្លឺពណ៌បៃតងមកពាក់លើថ្ងាស។
«ឯងចង់បានពេជ្រ?» Benសួរទាំងយកស្មាបុកថម។
ថមទម្លាក់ទឹកមុខ ពេលឃើញហានិកាងាកមករង់ចាំចម្លើយ។
«ទេ! យើងមកស្វែងរកការពិត!» ថមប្រកែកមុខក្រម៉ូវ។
«ខាងណោះមានទ្វារធំ!» រីយ៉ាចង្អុល ចំណែកតុកចាប់ផ្តើមថតនឹងកាម៉េរាធំថ្ពក់លើករបស់គេ។
Ben ងាកមកសួរតុក៖
«ឯងជាម្ចាស់ស្រុក ធ្លាប់មកដល់កន្លែងនេះទេ?»
«ខ្ញុំបបួលច្រើនដង គ្មានអ្នកណាមកទេ!»
«លើកនេះឯងសំណាងហើយបានចួបពួកយើង!»
«សង្ឃឹមថាបែបនេះចុះ!»
ថាហើយតុកក៏ដើរហួសទៅ សម្តែងភាពមិនពេញចិត្តនឹងBenសោះ ។ ពួកគេទាំងប្រាំចូលតាមទ្វារធំដែលជាអតីតច្រកចូលនៃMall។
ផ្សារទំនើបដ៏ធំនេះត្រូវលិចទឹកជាយូរមកហើយ។ ស្លែកាន់និងមានក្លិនច្អាប តែភ្លើងប្រើថាមពលសូឡានៅតែភ្លឺដដែលគ្រាន់តែកន្លែងខ្លះត្រូវស្រអាប់ងងឹត។
មានក្តារនិងកំណល់ជាច្រើនត្រូវបានគេទម្លាក់ជាផ្លូវសម្រាប់ឈានដើរជាជួរៗនិងគ្រប់ទិស បញ្ជាក់ថាទឹកនេះរាក់ទេ។
«ពួកយើងគួរនៅជាមួយគ្នាគ្រប់ជំហាន!» ហានីកានិយាយឡើងដាក់ថម។
«មិនដែលទេ! យើងអាចដូរទិសដៅដែលយើងចាប់អារម្មណ៍ហើយណាត់គ្នាកន្លែងណាមួយ!»
រីយ៉ានិយាយឡើងធ្វើឱ្យពួកអ្នកផ្សេងគិតថា នាងក៏មានគំនួចចង់ទៅរកអ្វីម្យ៉ាងដែរ។
តុក លើកឡើងយ៉ាងក្រអឺតថា៖
«សោរទូកនៅនឹងខ្ញុំ! យើងជុំគ្នាម៉ោងប៉ុន្មាន? ៥ម៉ោងទៀត! បើមិនមិនឃើញអ្នកណាមក ហើយចាំបាច់ត្រូវចេញ ខ្ញុំនឹងទៅចោល!»
«កុំនិយាយធ្វើមើលតែឯងម្ចាស់ពួកយើង!» Benខឹង។
«ទេយើងគោរពពេលម៉ោង!»តុកតវ៉ាហើយងាកមកមើលស្រីៗឱ្យជួយអន្តរាគម។ រីយ៉ាចាប់ផ្តើមកាត់សេចក្តី៖
«ភ្លឺ! ទុកពេលបែកគ្នាពីនេះទល់ភ្លឺ! »
«ម៉ោង!!! និយាយម៉ោងវិញបានច្បាស់ជាង! ម៉ោង៦ ឬ៧ឬ៨?»
«៦!»ហានីកាឆ្លើយ ថមស្តាប់ពួកនាងតែភ្នែកគេផ្តោតម្រង់ជណ្តើរយន្ត។
នៅខាងលើពីមុខនោះមានហាងមួយមានស្លាកថា«Diamond World »…គេមិនគិតថា នឹងចាំដល់ព្រឹកទេ។
«កុំយូរពេក!យើងឃ្លានណាស់ហើយទីនេះក៏មិនល្អលេងយូរដែរ ពីរម៉ោងទៀតបានហើយ!»
តុកគិតពីវត្ថុពិសិដ្ឋនៃកុលសម្ព័ន្ធគេ រីឯសារៈមន្ទីរគឺនៅជាន់ទី៥ ចុងប៉ូចនៃMallនេះ។
«អូខេ!» គេឆ្លើយខ្លីដូចជាខ្សុយហើយងើយមើលទៅលើតាមប្រលោះចំហកណ្តាល។ ភ្នែកគេដូចជាឃើញអ្វីម្យ៉ាង ជាមនុស្សអើតមក តែលឹបទៅវិញបាត់។
ទីក្រុងខ្មោចនេះ ម្តេចមានមនុស្សនៅ?
«ស្អីគេអ៊ីចេះ?»
គេរអ៊ូដៃគេលូកយកកាំបិតខ្លីមានស្រោមសត្វពីក្នុងសាក់កាដូ។ Ben រាវរកកាំភ្លើងខ្លីដែលលាក់សម្ងាត់ក្នុងអាវជាប់ទ្រូង។ ឯស្រីៗថយក្រោយមកពួនបន្តិច។
«ឃើញអី?» Ben សួរ ចំណែកថម ចាប់អារម្មណ៍ចង់ទៅតែហាងពេជ្រ។
«មនុស្សអើតមកពីជាន់ទីពីរ!»តុកខ្សឹបៗ។
ទាំងអស់គ្នាងើយសម្លឹងតាមភ្លាម។
គ្មានអ្វីទាំងអស់។
«បើសិនណាជាមានមនុស្សពិតជាល្អហើយ!»
ហានីកាធ្វើជានិយាយកម្លា។
«ក្រែងថា ទីក្រុងនេះត្រូវបានបោះបង់ចោល?»
តាមពិតនាងធ្លាប់បានអានអំពីរឿងនិទាន ដែលមានគេស្រាវជ្រាវយ៉ាងល្អិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍ជាក់ស្តែងមុនទីនេះត្រូវបានបោះបង់។
មគ្គទ្ទេសក៍ដែលមានបទពិសោធន៍ និងអ្នកជំនាញខាងប្រវត្តិសាស្ត្រ ជាច្រើនបានធ្វើដំណើរមកមុន ហើយមុនពេលពួកគេបានបាត់ដំណឹង គេបានរៀបរាប់អំពីរឿងរ៉ាវដែលចួបប្រទះក្នុងអ៊ីនធើណេត។
នាងគិតថា វាត្រឹមជាការលងបន្លាចធ្វើឱ្យ St. Augustine កាន់តែលែងមានអ្នកណាចង់មក។ នាងជាទាហានស៊ីឈ្នួលដែល FBI ជួល ហើយពួកគេសង្ស័យថា អតីតអ្នកស្រុកដែលស្លាប់ដោយសារសង្គ្រាម មានតំណគ្នាធ្វើជាទាហានលួចលាក់បម្រើឱ្យពិភពឥស្លាមនៅទីនេះ។
«មានអ្នកណាមានកាំភ្លើងទេ?» តុកសួរដោយក្រឡេកវិលជុំ។
«ពួកយើងជាអ្នកសិក្សា មានកាំភ្លើងពីណាមក!» ថមនិយាយ។
សំឡេងរបស់រីយ៉ាលាន់ឡើងពេលនាងថតវីដេអូ៖
«អស្ចារ្យ!!!!យើងបានមកដល់ហើយ! នេះដំណើរកម្សាន្ត ក្នុងភាពងងឹតដែលមានពន្លឺមកពញ្ញាក់! ជា ដំណើរកម្សាន្តផ្តោតលើកន្លែងផឹកស្រាពិសេសមួយឃើញទេ ហាងស្រាថ្លៃៗនៅខាងឆ្វេងដៃ វាអត់គិតលុយទេ តែវាងំល្អណាស់ វាត្រូវបានផលិតមកនិងទុកចោលច្រើនឆ្នាំបំផុត!»
«យើងចែកផ្លូវគ្នា! ខ្ញុំទៅលើ! »
ថមនិយាយព្រោះជក់ចិត្តនឹងគ្រឿងពេជ្រ។
«ទៅទេ?»គេងាកមកហៅនាង។
ហានីកាសម្លឹងមុខម្នាក់ៗហើយសួរឡើងថា៖
«មួយម៉ោងទៀតចួបគ្នាទីនេះល្អទេ? ចួបហើយចាំគិតទៀត! ចាំណាត់ឡើងវិញជាថ្មីបានទេ?»
«អូខេ!» Ben លើកដៃហើយចាកចេញសំដៅទៅខាងស្តាំដែលមានស្លាកពីចម្ងាយថា «រោងកុន»។ រីយ៉ាឈានឆ្ពោះទៅហាងស្រា ថមវិញគេដឹកដៃហានីកាដើរមួយៗសំដៅទៅជណ្តើរយន្ត ដោយមានតុកនៅសល់ម្នាក់ឯងងើយសម្លឹងជាន់លើ។
ក្រោយមកគេសម្លឹងជើងរបស់Benនិងហានីកា។ ពួកគេទាំងបួនមកពីទីក្រុង មានស្បែកជើងល្អប្រឆាំងការឆក់ភ្លើង និងស្លែរអិលគ្រប់យ៉ាង ឯគេជាក្មេងកុលសម្ព័ន្ធដែលមានតែស្បែកជើងប្រមាញ់។
គេឈានបន្តិចម្តងៗសម្លឹងជុំវិញ ខណៈលើជណ្តើរ បាត់ប្រុសស្រីទាំងពីរហើយ។
ងាកទៅខាងរោងកុន ក៏មិនឃើញBen។ តើBenចង់បានអ្វីពីក្នុងរោងនោះទៅ? តុកគិតហើយងាកមកសម្លឹងហាងស្រា គេឃើញនាង គឺរីយ៉ា កំពុងរៀបកាម៉េរាថតវីដេអូ។
នាងបែរខ្នង…គេញញឹមហើយខ្សឹប៖
«នាងមុនគេចុះ!»
តុកទះដៃបីដង មនុស្សម្នាក់សម្រូតខ្លួនតាមរយៈខ្សែវល្លិចុះមកដល់។ រាងកាយកន្ទ្រើងនិងប្រឡាក់។ គេនោះមានស្បែកខ្មៅ ភ្នែកធំថ្មែ និងមានកាន់កាំបិតនៅដៃម្ខាង។
តុកងក់ក្បាលហើយនិយាយភាសាកុលសម្ព័ន្ធ៖
«FBI នៅជាន់ខាងលើ! ចំណែកនៅក្នុងហាងស្រាជាអ្នកVlog»
—–
៣០នាទីក្រោយមក ពួកគេវិលមកកន្លែងចាស់វិញ ហើយរីករាយជាមួយការសម្លាប់។ ដៃតុកយួរក្បាល រីយ៉ា ហានីកា និងថម។ គ្រឿងពេជ្រញាត់ពេញមាត់ថម។
«អាម្នាក់ចុងក្រោយក្នុងរោងកុន!» តុកនិយាយទៅកាន់មនុស្សតោកយ៉ាកដែលមិនចេះបញ្ចេញសំឡេងតែចេះស្តាប់។
ពួកគេដើរសំដៅទៅរក Ben ។ ទ្វាររោងកុនរបើកតែខាងក្នុងងងឹតណាស់។ Ben មានភ្លើងដែរទេតើ ម្តេចងងឹតម្ល៉េះ?
ពីរនាក់នេះមើលមុខគ្នារួចក៏ឈានចូលទៅប្រុងសំឡេះ Ben ដូចអ្នកមុនទាំងបី។ ផាំង! ពួកគេដួលស្លាប់ក្រោមស្នាដៃរបស់កូនចិនអាមេរិក។
តុកងាកមើលឪពុកវាដែលត្រដរខ្យល់ស្លាប់ ខ្លួនវាផ្ងារលើទឹក កម្រើកមិនបាន។
Benឈានចេញមក ហើយបាញ់បង្ហើយឪពុកវាចំកណ្តាលថ្ងាស។ បាញ់តុកចំបំពង់ក។ វាត្រដរខ្យល់។
Benនិយាយខ្សឹបៗ៖
«ប៉ាអញបានមកទីនេះ ហើយថតរូបពួកឯងពីរនាក់ឪកូនផ្ញើទៅអញ! គាត់ប្រាប់ថាបើគាត់មិនវិលមកផ្ទះ ពួក ឯងជាអ្នកសម្លាប់គាត់!»
ចប់
យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ