យូរណាស់មកហើយ នៅទីក្រុងគែរប្រទេសអេហ្សីប ពេលមួយមានបងប្អូនពីរនាក់រស់នៅជាអ្នកចម្ការ។ នោពេលឪពុកម្តាយស្តាប់ចោល ពួកគេបានទទួលដី ជាចំណែកពាក់កណ្តាលម្នាក់ៗទុកចិញ្ចឹមជីវិតដោយការធ្វើស្រែចម្ការរៀងៗខ្លួន។
យូរៗទៅ បងប្រុសគេបានរៀបការ និងមានកូន៦នាក់ ចំណែកប្អូនប្រុសមិនដែលរកបាននារីម្នាក់ដែលសមចិត្តនឹងមករៀបការកសាងគ្រួសារទេ។
យប់មួយ វេលាចូលដេក ប្អូនប្រុសដេកមិនលក់ព្រោះរវល់ជាប់គិតស្មុគស្មាញថា៖
«គ្រប់យ៉ាងដូចជាមិនយុត្តិធម៌ទេ ដែលយើងម្នាក់ៗមានដីពាក់កណ្តាលសម្រាប់ធ្វើកសិកម្មព្រោះខ្ញុំម្នាក់ឯង តែបងប្រុសរបស់ខ្ញុំមានកូនប្រាំមួយនាក់និងប្រពន្ធត្រូវចិញ្ចឹម! គាត់គួរតែត្រូវការស្រូវច្រើនជាងខ្ញុំតែគាត់មិនដែលត្អូញ!»
នៅយប់ដដែលនោះ ប្អូនប្រុសបានទៅជង្រុករបស់គាត់ ហើយប្រមូលយកស្រូវសាលីបីបាវធំផ្ទុកលើសត្វលាបី និងបានឡើងលើភ្នំដែលជាបំណែកកសិដ្ឋានពីរចំណែកនោះ ទុកបាវស្រូវនៅនឹងចម្ការរបស់បងប្រុសគាត់ទើប ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយមានអារម្មណ៍រីករាយនឹងការបរិច្ចាគរបស់ខ្លួនឯង។
នៅយប់ថ្ងៃដដែលនោះដែរ បងប្រុសក៏ដេកមិនលក់ព្រោះគិតថា៖
«អាណិតណាស់ យើងម្នាក់ៗមានដីពាក់កណ្តាលសម្រាប់ធ្វើកសិកម្មតែ ពេលចាស់ទៅ ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំនឹងមានកូនធំមកមើលថែធ្វើស្រែជំនួស មិនបាច់ដល់មានចៅយ៉ាងខ្ញៀវខ្ញារសប្បាយទេ ខុសអីតែប្អូនប្រុសកម្សត់ខ្ញុំ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងគេ! យ៉ាងហោចណាស់គាត់គួរលក់ស្រូវឱ្យបានច្រើន ពីឥឡូវហ្នឹងទើបគាត់អាចរក្សាលុយទុកពេលចូលជរាផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯង ដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរក្នុងវ័យចំណាស់បាន»។
គិតហើយ បងប្រុសក៏ក្រោកប្រមូលស្រូវសាលីបីបាវយ៉ាងសម្ងាត់ ហើយឡើងលើភ្នំ ទុកស្រូវក្នុងជង្រុករបស់ប្អូនប្រុសទើប ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយមានអារម្មណ៍ពេញចិត្តនឹងការងារនេះ។
នៅព្រឹកបន្ទាប់ ពេលប្អូនប្រុសចូលទៅក្នុងជង្រុកក៏ភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងដោយឃើញបរិមាណបាវស្រូវខ្លួនមិនប្រែប្រួលចំនួន។ គាត់បាននិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា យប់មិញខ្ញុំយល់សប្តិថាជួយបងខ្ញុំ តែមិនបានយកស្រូវសាលីទៅពិតៗទេ យប់នេះខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យប្រាកដបានជួយគាត់!»។
មិនបានគិតដល់ទេថា ពេលដដែលនោះ បងប្រុសរបស់គាត់ ក៏កំពុងឈរនៅក្នុងជង្រុក ដោយគិតដូចគ្នា។ លុះដល់យប់ជ្រៅ ម្នាក់ៗប្រឹងជញ្ជូនប្រមូលស្រូវសាលីយ៉ាងច្រើនពីជង្រុកខ្លួន ហើយធ្វើដំណើរទាំង ងងឹត យកទៅទម្លាក់ផ្លុងក្នុងជង្រុករបស់បងប្អូនខ្លួនជាសម្ងាត់។
នៅព្រឹកបន្ទាប់ បងប្អូនមានការងឿងឆ្ងល់ ម្តងទៀត។
«អាចច្រឡំយល់សប្តិថាជាការពិតដោយរបៀបណា?» ម្នាក់ៗគ្រវីក្បាលមិនយល់។
នៅយប់ទីបី ដោយមានការតាំងចិត្តខ្លាំងជាងពេលណាៗទាំងអស់ពួកគេម្នាក់ៗបានប្រមូលដុំស្រូវសាលីដ៏ធំមួយពីជង្រុកផ្ទាល់ខ្លួនមកដាក់លើរទេះ ហើយទាញយឺតៗកាត់តាមវាលស្រែ តស៊ូឡើងទៅលើភ្នំ។ ក្រោមស្រមោលនៃព្រះចន្ទម្នាក់ៗបានកត់សម្គាល់ឃើញរទេះមួយបរមកពីចម្ងាយដែរ។ តើវាអាចជានរណា?
នៅពេលដែលបងប្អូនប្រុសទាំងពីរបានចូលកៀកនិងមើលស្គាល់គ្នាទើបបានដឹងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបីថ្ងៃមកនេះ។ ពួកគេឱបគ្នាហើយពន្យល់ពីអារម្មណ៍ដែលឈឺឆ្អាល ។
តមកបានសន្យាថា នឹងរស់នៅជាមួយគ្នា ក្នុងជង្រុករួមលែងបែងចែកអ្វីទាំងអស់។ សេចក្តីស្រលាញ់ឈឺឆ្អាល ជាមនោសញ្ចេតនាដ៏មានអត្ថន័យក្នុងនាមជាគ្រួសារ។
ចប់
យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ