Menu

រឿង៖ ទំនុកភ្លេងស្នេហ៍

ចុងក្រោយអង្គវាចាតិចៗសារភាព៖ «ខ្ញុំ....សុំទោស! វណ្ណ....វណ្ណបានយល់ច្រឡំ...!» វីរៈងើបមុខមកយឺតៗ។ គេគ្មានទេភាពខឹងសម្បា ប៉ុន្តែ....អ្វីផ្សេង.... «អត់ទេ អង្គ!...ប្រហែលជា វណ្ណ មិន....ច្រឡំទេ» អង្គមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលយឺតៗ ខណៈសំឡេងញ័រៗរបស់វីរៈទៅជាស្រាលជាងមុន ហើយមុខគេក្រហមជាមួយក្តី...អៀនប្រៀនមួយដែលសាមីខ្លួនកំពុងជម្នះ។ ចៅហ្វាយប្រុសពោលតិចៗ តបទៅនឹងកែវភ្នែករលើបរបស់នាង
ទោះបីជា ការចាកចេញនេះមានន័យថា ឈឺចាប់ តែគេយល់ថា អ្នកដែលគួរទៅគឺគេ។ គេមិនខ្វល់ថានេះជាការសម្រេចចិត្តរហ័សពេល ឆោតពេក ឬក្មេងសេចក្តីពេក តែចិត្តគេ ពិតជាពេញចិត្តនឹងឱ្យនាងបានសុខទាំងដែលពេលនេះ អង្គុយបើកឡានម្នាក់ឯងមានអារម្មណ៍ថា ទីក្រុងឬសូម្បីពិភពលោកទាំងមូលកំពុងផាត់គេចោល។ យប់នេះស្ងាត់ពេកហើយ រាល់ស្នូរដកដង្ហើមតឹងថប់នេះបណ្តាលឱ្យអ្នកចម្រៀងមានអារម្មណ៍ថា ជម្រៅនៃនៃការសម្រេចចិត្តអត្តនោម័តិនេះ មិនបានធ្វើឱ្យគេធូរស្បើយក្តីក៏គេសង្ឃឹមថា
វគ្គ ព្យុះភ្លៀងគ្មានសំឡេង ចេញដើរពីជណ្តើរយន្ត រាងកាយរបស់នាងខ្សោយនិងខ្សោះចិត្តដោយសារហត់នឿយផង ស្រពោនអស់សង្ឃឹមផង។ អង្គយល់ថា ភាពឯកោមួយយ៉ាងពិតប្រាកដ កំពុងមានជាសមម្ងាត់ឡើងក្នុងចិត្ត ខណៈកណ្តាលលោកដ៏ធំធេងនេះបាត់បង់សំឡេងឬវត្តមានគេ......សក្តាវណ្ណ។
«អាម្នាក់ហ្នឹង វាអាងអីបានជាមិនលើកទូរសព្ទរបស់អង្គ? អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ? សក្តាវណ្ណ!!» ប្រុសមេកោយម្នាក់នេះផ្អែកខ្លួនចំខែងលើកៅអីធ្វើការ ដោយយកពិតានជាទីសម្លឹងសម្លក់ សញ្ជឹងគិតពីគ្រប់យ៉ាងចំពោះមុខ។ សម្តីរតនៈផុសឡើងក្នុងដែនអារម្មណ៍ប្រុសកំលោះ «ប៉ុន្តែពេលខ្លះ....Youត្រូវតែតស៊ូដើម្បីអ្វីមួយដែល Youចង់បាន!» «ខ្ញុំចង់បានអ្វី?»
សូរភ្លេងមិនមានព្រោះកាមេរ៉ាមិនភ្ជាប់សំឡេង ប៉ុន្តែអារម្មណ៍បានផ្សារភ្ជាប់មក។ វីរៈមិនអាចទប់ចិត្តតទៅទៀតឡើយ ដែគេទាញកុំព្យូទ័រទុកហើយដើរទឹបៗសំដៅទៅទីនេះ។ ទ្វាររបើកមក អង្គឈប់ព្រោះភ្ញាក់ផ្អើល។ វីរៈសម្លឹងកែវភ្នែករលោងរបស់នាង ទោះណានាងងាកចេញ តែគេក្តាប់មាត់ព្រោះបេះដូងនេះទទួលដឹងថា នាង....យំ។ «លេងទៀតទៅ!» វីរៈវាចាមួយៗ។
«CEO ខ្ញុំគិតសិន! កុំទាន់ប្រកាសអីទាំងអស់! សូមគិតដល់ចិត្តអ្នកភ្លេង គិតពីឌីន និងក្រុមយើងដទៃផង!» វីរៈងាកមកវិញជាមួយដៃទាំងពីជ្រែងហោប៉ៅដូចសព្វមួយដង។ បុរសនេះសម្លឹងមើលទៅសភាពខ្វល់ខ្វាយរបស់នាង។ សក់វែងដូចសូត្រ ទឹកមុខស្រទន់ កែវភ្នែកឆ្លាតវៃ តែស្មោះត្រង់ គេស្រាប់តែចង់ឃើញសក្តាវណ្ណម្នាក់នោះ ថាមានអ្វីពិសេសបានជាមានឱកាសបានបេះដូងមនុស្សល្អដូចអង្គ បណ្តាលឱ្យនាងបារម្ភយ៉ាងនេះដោយសារគេ? «ព្រោះអ្នកចម្រៀងប្រុសម្នាក់នោះ នាងត្រូវយ៉ាប់យ៉ឺនថ្នាក់នេះ?»
«អង្គ» គេខ្សឹបយ៉ាងស្រទន់ក្នុងបេះដូងល្មមឮតែម្នាក់ឯង «បងចង់ផ្តល់ឱ្យអង្គនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង! ទោះបីជា....មានន័យថា....ខ្ញុំត្រូវតែបោះបង់ចោលក្តីសុបិនរបស់បងទាំងអស់ក៏ដោយ ធ្វើដូច្នេះ ពាក្យគំរាមរបស់ឥន្ទវង្សនឹងចប់! គ្មានប្រសិទ្ធភាពភាពទៀតមកលើអង្គទេ!»។ ពាក្យគំរាមរបស់ឥន្ទវង្សកំពុងធ្វើឱ្យពិភពលោករបស់វណ្ណស្ទះខ្យល់ តែរាល់ការវិលមកផ្ទះឃើញនាង គេមិនស្តាយក្រោយក្នុងការមានអង្គមកក្នុងជីវិតនេះឡើយ។
វគ្គ ចិត្តហួងហែងក្តៅ-មុត «អត់ខ្វល់» គេនិយាយស្អកព្រោះភ្នែកវណ្ណនៅតែចងចាំអំពីCEOស្រស់សង្ហា។ មាត់គេ និយាយតែអំពីអ្វីដែលគេមាននៅក្នុងចិត្ត «បងចង់ឱ្យពិភពលោកទាំងមូលដឹងរឿងយើង! បងចង់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញថាយើងស្រលាញ់គ្នា ហើយយើងជារបស់គ្នាទៅវិញទៅមក!»
«ម៉ាក់! ប្រសិនបើចង់ឱ្យខ្ញុំដំណើរការគ្រប់យ៉ាងនៅណេះ ម៉ាក់ត្រូវតែជឿជាក់លើការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំផ្លាស់បងហុង មិនមែនបញ្ឈប់គាត់ទេ! ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈមួយ ដែលត្រូវការជំនួយការផ្តោតលើការងារ មិនមែនជាអ្នកនាំសាររបស់ម្តាយខ្ញុំពីផ្ទះមក ឬផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាមពីបុគ្គលិករបស់ខ្ញុំពេញកន្លែងធ្វើការដែរ!» ការបញ្ចេញមតិរបស់កូនធ្វើឱ្យទឹកមុខលោកស្រីមយូរ៉ារឹតតែតឹងតែង។ «កូនទៅក្រៅចួបរ៉ាដាមកពីរុស្សី!»
វគ្គ ស្រលាញ់គ្មានព្រំដែន ឈ្មោះវីរៈក៏លេចឡើងលើទូរសព្ទរបស់ជេន្នី.... «CEO G-Brother» គេខ្សឹបប្រាប់មោណា។ «លើក!» មោណាខ្សឹប «មានអីក្រៅពីសួររកអង្គ!» ជេន្នីងក់ក្បាលជាមួយប្រុសស្នេហ៍ហើយចុចទទួលដោយបើកសំឡេងមកក្រៅ៖ «ជម្រាបសួរចាស៎» «ហេ៎ ជេន! ខ្ញុំ វីរៈ! លេខាខ្ញុំប្រាប់ថា ជេនជាមិត្ត!»

យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ

Email របស់អ្នកមិនត្រូវបានបង្ហាញជាសារធារណៈទេ*

Meysansotheary © 2025.